Ad olmamasına karşın, kişi, özlük, gösterme, soru ve belirsizlik kavramları vererek varlıkların yerini tutan (ad yerine kullanılan) sözcük. Zamir sözcüğüyle eş anlamlıdır.

Örnek:

ben, sen, o, biz, siz, onlar, kendim, kendileri, bu, şu, o ... vb.

Örnek:

"Herkesin kendine göre bir zevki vardır. Bazıları bahçeyle ilgilenmek, güzel çiçekler yetiştirmek ister, bazıları da adam yetiştirmekten hoşlanır."

Atatürk

Adıllar dört türe ayrılır. Bunlar; kişi adılları, işaret adılları, belgisiz adıllar, soru adıllarıdır. Türkçede adıl işlevi gören ekler de vardır.

Örnek: Benim kitaplarım çok yeni, seninkiler eski.