(1923 İstanbul - ) Türk öykü ve roman yazarı. Orta öğrenimini Fransız Okulunda ve İstiklâl Lisesinde tamamladı. Birkaç yıl Hukuk ve Edebiyat Fakültesinde okuduktan sonra öğrenimini yarıda keserek, sürekli edebiyatla uğraşmaya başladı. Milli Eğitim Bakanlığı Tercüme Bürosunda görev yaptı. Vatan gazetesinde sanat yazıları ve kitap eleştirileri yayımladı. Daha sonra aynı gazetede fıkra yazarlığı yaptı. Edebiyat çalışmalarına ilkin Servet-i Fünun dergisinde başladı. Daha sonra çalışmalarını Büyük Doğu, Yenilik, Gün, Yirminci Asır, Varlık ve Türk Dili dergilerinde yayımladı. 1969'dan sonra Cumhuriyet gazetesinde fıkralar yazdı. 1992'den sonra aynı işi Milliyet gazetesinde sürdürdü; arkasından yeniden Cumhuriyet gazetesine döndü.

Öykülerini topladığı ilk kitabı, "Önce Ekmekler Bozuldu"dur. Bu kitabında ve öteki öykü kitaplarında, II. Dünya Savaşı'nın toplum ve birey üzerindeki etkilerini şiirsel bir dille anlattı. Romanlarında da aynı anlatıyı sürdürdü. Yapıtlarında devrik tümcenin en güzel örneklerini verdi. Özellikle iç konuşmaları şiirsel bir duyarlılıkla yazdı.

Oktay Akbal, öykü ve fıkralarının yanı sıra günce ve deneme yazıları da yazdı. Gazete yazılarında insan haklarını, toplumsal eşitliği ve Atatürk devrimlerini savundu.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Öyküleri; Önce Ekmekler Bozuldu (1964), Berber Aynası (1958), İstinye Sırtları (1973), Lünapark (1983); romanları; Garipler Sokağı (1950), Suçumuz İnsan Olmak (1957), Düş Ekmeği (1983); deneme, söyleşi, anı ve günceleri; Dost Kitaplar (1967), Konumuz Edebiyat (1968), Atatürk Yaşadı mı? (1975), Temmuz Serçesi (1978), Geçmişin Kuşları (1979), Önce Aşk (1993) ,Şairlere Ölüm Yok (1994) ,Güzel Düşlerin Sonu (1995) ,Şarkılarına Kadar Mahzun (1997) ,Batık Bir Gemi (1997); fıkraları; Gençler Bize Bakıyor (1978), Atatürkçülük Savaşı (1981), Atatürk Bir Gün Gelecek (1981).