On altıncı asır divan şairi. Asıl adı Amr olup, İkinci Bayezid Han devri şeyhülislamlarından Abdülkerim Efendinin azadlı kölesi ve evlatlığıdır. Doğum tarihi ve yeri bilinmemektedir. Abdülkerim Efendi, tahsil ve terbiyesi ile ilgilenmiş ve iyi şekilde yetişmesini sağlamıştır. Tahsilini tamamladıktan sonra bir süre mülazımlık vazifesinde bulunan Amri, Serfiçe kadılığına tayin edilmiştir. Serfiçe’den sonra nerelerde kadılık yaptığı bilinmemektedir. Son olarak tayin edildiği Vize kadılığında iken 1523 veya 1524 senesinde vefat etmiştir.

Amri, şakayı seven, hoş şohbet ve nüktedan, güzel ahlaklı, iyi huylu bir zat idi. Kadılık yaptığı yerlerde verdiği doğru kararlarla halkın güvenini ve sevgisini kazanmıştı. İyi insanlarla görüşüp sohbet etmekten hoşlanırdı. Mizacının gereği, Allahü tealaya aşık olanların hallerini ve aşk duygularını ortaya koyan şiirler yazmıştır.

Amri’nin günümüze kadar ulaşan şiirlerinden meydana gelen divanındaki gazellerinin büyük bir kısmı kısa vezinlerle yazılmıştır. Bu durum onun az sözle çok şey ifade etmeye müsait karakterinin bir tezahürüdür. Şiirleri tabii, akıcı ve anlaşılması kolay şiirler olup, Yunus Emre tarzında şiirler de yazmıştır. Şiirlerine zamanındaki bir çok mecmuada yer verilmiştir. Firaki, Cinani, Behişti gibi şairler tarafından tahmis ve tanzir edilmiştir. Divanından, gazel kıt’a ve müfredlerden meydana gelen küçük bir örneği Mehmed Çavuşoğlu tarafından 1979’da neşredilmiştir. Divan’ından başka eseri yoktur.