İki-altı yaş arasındaki çocukların bedensel ve duygusal gelişimlerini sağlamak amacıyla kurulmuş bakım, eğitim ve oyun kurumlarına verilen ad. İlkokul çağı öncesindeki çocukların bilgi ve becerilerini artırmayı amaçlayan anaokulları, eğitim etkinliklerini oyun temelinde sürdürür.

Anaokulları ilk olarak, Avrupa'da 19. yüzyılın başlarında, çalışan işçi ailelerinin çocuklarına bakmak amacıyla kuruldu. On dokuzuncu yüzyılın ortalarında Almanya'da "kindergarten" adıyla kurulan ilk anaokullarında, okul öncesi döneme yönelik ilk pedagojik eğitim verilmeye başlandı. Bunu, başka ülkelerdeki gelişmeler izledi. Birçok ülkede sanayileşmenin artmasıyla birlikte, çalışan annelerin çocuklarına bakılabilmesi için çok sayıda anaokulu kuruldu.

Türkiye'de ilk anaokulu uygulaması 1915'te çıkarılan "Ana Mektepler Yönergesi"yle başladı. Ülkemizde ilk anaokulu 1915'te İstanbul'da açıldı. 1961 ve 1973 yıllarında anaokullarının kuruluş ve işleyişiyle ilgili olarak yapılan yasal düzenlemelerden sonra, Türkiye'deki anaokullarının sayısı gittikçe arttı.

Anaokulunda her çocuğun gelişim düzeyine uygun bir eğitim verilir. İlk kez evinden ayrılarak anaokuluna gelen bir çocuk, kendi yaşıtlarıyla ilişki kurmayı, oyun oynamayı ve eşyalarını paylaşmayı öğrenir. Orada müzik dinlemek, şarkı söylemek, açık havada gezintiler düzenlemek gibi etkinlikler de düzenlenir. Ülkemizde anaokuluna, yuva ya da kreş de denir.