Ekonomik, toplumsal ve siyasi gücün ve iktidarın ayrıcalıklı ve soya bağlı bir toplumsal sınıfın elinde bulunduğu siyasi bir yönetim biçimi. Sözcük anlamı olarak "en iyi" olduklarına inanan ya da kendilerinin yöneticiliğe en yakın olarak gören küçük ve ayrıcalıklı bir azınlığın yönetimi biçimin de tanımlanabilir. Ancak uygulamada daha çok soyluluğu ifade eder ve tarihin uzun dönemleri boyunca böylesi bir soyluluğun egemen olma durumunu anlatmak için kullanılmıştır.

Bu kavramı siyasal bir düşünce olarak ilk kez ortaya koyan Plâton ve Aristoteles'e göre aristokrasi, toplumun en ahlâklı ve aydın üstün kesimini oluşturan bir azınlığın, halkın çıkarları doğrultusunda gerçekleştirdiği bir yönetim biçimidir. Ancak "en iyi" değer yargılarına göre değişebilecek bir kavram olduğundan, aristokrasiyi oligarşi gibi benzer yönetim biçimlerinden ayırmak güçleşir.

İlk ve Orta Çağda aristokrasi kavramı genellikle iktidarını ve zenginliğini büyük toprak sahipliğinden alan ve aynı zamanda askeri güce de sahip bir soyluluğun ideolojik anlamda meşrulaştırılması biçiminde ortaya çıkmıştı.