İngiliz Pigou, mal üretiminin çevre üzerindeki muhtemel olumsuz etkilerini anlayan ilk iktisatçıdır. Aynca insanların yaşam koşullarını iyileştirmeyi amaçlayan refah ekonomisinin gelişmesi üzerinde önemli katkılan bulunmaktadır. Isle of Wight adasında Ryde'de dünyaya geldi. Babası emekli bir subay, annesi İrlandalı bir memur ailesinin kızıydı. Okulda gösterdiği üstün başarıları nedeniyle, 20 yaşına geldiğinde Cambridge'deki ünlü Kign's College'den bir burs kazandı. Burada tarih ve aralarında ekonominin de bulunduğu ahlâk bilimleri üzerinde eğitim gördü.

Pigou'nun ilgi alanı, okuduğu derslerden başka şiire yönelikti. Kral Büyük Alfred'e yazdığı bir od'la bir edebiyat ödülü almayı başardı. Marshall ile Birlikte Çalışması 24 yaşında doktorasını yapan Pigou, aynı yıl içinde, öğretmeni ve büyük ideali Alfred Marshall'ın sayesinde Cambridge Üniversitesi'ne doçent olarak atandı. 20. yüzyılın başında İngiltere'nin en önemli iktisatçısı olan Marshall, o yıllarda hakim olan "Laissez faire" (Bırakınız Yapsınlar) iktisat teorisine ilişkin kuşkularını çalışmalarında dile getiriyordu. Bu teoriye göre serbest piyasa otomatik olarak ekonomik bir denge ve maksimal bir mal tedariki sağlar. Marshall bütün iktisat politikalarının genel refah şartlarını düzeltmeyi hedef almaları gerektiği düşüncesindeydi. Bunun için, belirli koşullar altında devletin müdahalesini gerekli görüyordu.

Pigou, Marshall'ın en yakın çalışma arkadaşı oldu. 30 yaşına bastığında, 1908'de Marshall'ın kürsüsünü devraldı ve refah ekonomisi konusundaki ilk çalışmalarını genişletti. "Economics of Welfare" (Refah Ekonomisi) Pigou 1912'de yayınladığı Wealth and Welfare (Servet ve Refah) adlı yapıtını, sekiz yıl sonra yeniden gözden geçirilmiş haliyle Economics of Welfare adı altında yeniden yayınladı. Bu yapıtın odak noktasında insanın yaşam koşulları ve Pigou'ya göre, gerektiğinde düzeltilmesi gereken gelir dağılımı yer alıyordu. Refahı iki denklemle tanımlıyordu. Birinciye göre toplumun refahı bütün fertlerinin refah toplamına eşittir. Bu da, ayrı ayrı kişilerin karşılaştıkları doyumların toplam miktarına eşittir.

Pigou, Alman iktisatçı Hermann Heinrich Gossen'e dayanarak yarar öğretisi üzerinde çalıştı. Yararı para bağıntısıyla ele aldı. Yarar, bir ekonomi bireyinin yarar kaybını önlemek için ödemeye hazır olduğu para miktarıdır. Bunun sonucu olarak bir insanın maksimal mal doyumuna ulaşabilmesi için, en son aldığı malların limit (sınır) yararının eşit olmasını sağlayacak biçimde, parasını ayrı ayrı mallara bölmesi gerekmektedir. Siyaset Danışmanlığı Pigou endüstriyel üretimin insana ve çevreye verebileceği olası zararlı etkiler üzerinde duran ilk iktisatçılardan biridir.

Günümüzde çevre kirliliğine sebep olanın, bu kirliliği ortadan kaldırma masraflarını karşılama zorunda olması ilkesi ve zararlı maddeler için bir vergi alınması konusımdaki tartışmalara karşın, Pigou, çevreye zarar veren kimselerin sübvansiyon (devlet desteği) ile bu zararları azaltması için teşvik edilmesini önerdi.

1918'den sonra yaptığı siyasal danışmanlıkta pek şanslı olduğu söylenemez. Başka işleri yanı sıra, para politikasına ilişkin öneriler sunan Chamberlain Komitesinin üyeleri arasında yer alıyordu. Pigou, tıpkı hocası Marshall gibi, insanların, ve bu arada özellikle toplumdaki güçsüzlerin, yaşam koşullarını iyileştirmeyi amaçlıyordu. Toplumsal yararın, zenginlerin gelirlerinin bir bölümünün daha fakir olanlara aktarılması halinde artacağını savunuyordu.

Herkesin eşit gelire sahip olması halinde optimal yarar sağlanmış olacaktı. Ne var ki, bu durum karşısında ayrı ayrı fertlerin çalışmaya yönelik teşvikleri azalmış olacaktı. Pigou bu yüzden progresif bir vergilendirme, yani yükselen gelirle birlikte yükselen bir verginin alınmasını talep etti.

İstihdam Teorisi Pigou, ekonomik durgunluk dönemlerinde konjonktür politikası açısından önlemlerin alınmasına taraftar olduğunu belirttiği önceki yazılarının aksine, dünya ekonomi buhranı döneminde devletin istihdam programlarına karşı geldi. Pigou inanmış bir piyasa ekonomisti olarak, piyasa mekanizmasının uzun vadede ekonomik dengeye eğilim göstereceğine ve tam istihdamı sağlayacağina inanıyordu. Bunun da önkoşulu, ücretlerin söz konusu ekonomik duruma uygun olarak esnek olmasıydı. Buna uygun olarak istihdamın düşük olduğu dönemlerde ücret ve fiyat düzeyi düşmeliydi; ve böylelikle toplam ekonomik talebin, üretimin ve istihdamın canlanması için gerekli koşullar sağlanmalıydı.

Pigou 1943'te emekliye ayrıldı. Bundan iki yıl sonra son yapıtı olan Lapses From Full Employment (Tam Istihdamda Hatalar) adlı kitabı piyasaya çıktı.

1959'da 81 yaşında Cambridge'de öldü.