1958 yılında İstanbul’da doğdu. 1980 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. 1987 yılında aynı bölümde “XVI. Asra Kadar Anadolu Sahası Mevlevilerinde Edebi Tasvirler” konulu teziyle doktora çalışmasını tamamladı. Halen aynı fakültenin Eski Türk Edebiyatı Anabilim Dalı’nda öğretim üyesi olarak çalışmaktadır.

1994-1995 yıllarında Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu “Türk Dünyası Edebiyat Terimleri Komisyonu” üyeliği yaptı.Ayrıca 1995 yılından beri de Osmanlı Araştırmaları Dergisi’nin editörlüğünü yapmaktadır.

Osmanlı şiirinde Saptığı İddia Edilen Sevgi Hakkında

Arap, İran, Roma, Hint ve hatta Eski Anadolu uygarlıkları gibi güçlü ve köklü medeniyetlerin kültür mirasları üzerine kurulan Osmanlı medeniyeti, asırların süzgecinden geçerek mükemmele ulaşan bir edebiyat dili ve estetiğine sahiptir. Her konuda mükemmeli arayan bir anlayışın ürünü olan bu estetiğin göze hitap eden mimari yapıları yahut müzelerde yer alan eserleri veya kulağımıza seslenen musiki mahsülleri bize birşeyler ifade edebilmekle birlikte; bizim yaşadığımız şartlardan tamamıyla farklı bir çevrede yaşayan eski insanların duygu ve düşüncelerini yansıtan edebi eserlerine ulaşmak bu kadar kolay olmamaktadır. Her şeyden önce bu metinlerle aramızda ciddi bir yazı engeli vardır. Dil oldukça farklı bir yapı arz etmektedir. Şairlerin hakkında hayâller kurdukları malzeme ve kavramların çoğu bizim yabancı olduğumuz şeylerdir. Dolayısıyla bu şiir 20 yüzyıl insanı ve hele bu dili sonradan öğrenmiş yabancı bir araştırmacı için kolayca çözemeyeceği, çözdüğünü zannetse de yanılgıya düşebileceği ciddi engellerle doludur. Bu edebiyat hakkında geliştirilen yanlış yorum ve kanaatlerden birisi de şiirlerde sapık sevgiye yoğun olarak yer verilmesidir. Bu şiirlerin önemli ölçüde kadından bahsettiği görüşü ne kadar yanlışsa, sapık temayülleri terennüm ettiği iddiası da o derece asılsız bir durum arz eder. Tabii ki yer yüzünde refah seviyesini yükseltmiş bütün medeniyetlerde olduğu gibi Osmanlı’da da sapık temayüller bulunmaktaydı. Hatta buna dair bir çok eser ve şiirler de kaleme alınmıştır. Ancak bu gibi istisnalara bakarak bütün bir edebiyatı aynı bakış açısından değerlendirmek önemli yanlışlıklara sebep olmaktadır..