(1926 Klagenfurt, Avusturya - 1973 Roma, Italya) Avusturyalı kadın şair, roman ve öykü yazarı. Innsbruck, Graz ve Viyana üniversitelerinde felsefe öğrenimi yaptı. "Varoluşçuluk Felsefesinin Eleştirisi" adlı teziyle felsefe doktoru oldu. Amerika'ya bir inceleme gezisi yaptıktan sonra, Münih, Roma ve Zürih'te bulundu. Frankfurt Üniversitesinde kurulan "Şiir Kürsüsü"nün başına doçent olarak getirildi. Verdiği dersleri daha sonra Frankfurt Dersleri adlı yapıtında topladı. 1960'tan sonra yine Roma'ya döndü.

Bachman, George Büchner Ödülü'nü ve sonra Avusturya Devlet Büyük Edebiyat Ödülü'nü aldı. 1973'te Roma'da evinde çıkan bir yangında öldü.

1953 yılında, ilk şiir kitabı olan Ertelenmiş Zaman'ı yayımladı. Büyük Ayının Çağrısı adlı ikinci şiir kitabıyla birlikte, çağdaş dünya şairlerinin en büyükleri arasına girdi. Dil ve teknik olarak aşılması çok güç dizelerinde, her zaman belirgin bir karamsarlık kendini gösterdi.

Şiirlerinde varolan "tüm duyguların en uç noktalarına değin gitme" eğilimi, düz yazılarında da kendini belli etti.

Otuzuncu Yaş adlı öykü kitabında yer alan öykülerin ortak teması; bireyin, içinde yaşadığı toplumun baskısından kurtulma çabalarıdır. Kitaptaki yedi öyküde de bir tutsaklık yaşantısıyla, gerekli, ama olanaksız köklü bir değişikliğin örnekleri üzerinde durulur.

Tek romanı olan Malina'yı, "Ölüm Türleri" adını taşıyacak uzun bir dizinin ilk kitabı olarak düşündü, ama bu yapıtın arkasını ölümü nedeniyle getiremedi. Şiir, öykü ve romanın yanı sıra, birbirinden güzel denemeler ve liberottolar da yazdı. Öldüğünde, geride beş bin sayfayı aşkın basılmamış yazı bıraktı. Öldükten sonra adına Bachmann Enstitüsü kuruldu.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Romanı; Malina (1971); şiirleri; Ertelenmiş Zaman (1953), Büyük Ayının Çağrısı (1956), Seçmeler (1964); radyo oyunları; Ağustos Böcekleri (1954), Manhattan'ın İyi Tanrısı (1958); öyküsü; Otuzuncu Yaş (1961); deneme kitabı; Raslantıların Yeri (1965).