Alm. Minister, Fr. Ministre, İng. Minister. Memleketin genel işlerinden birini idare etmek üzere ekseriya meclisteki milletvekilleri arasından seçilen ve cumhurbaşkanı tarafından tasdik edildikten sonra göreve başlayan hükumet üyesi. Osmanlılarda bu makamlardaki kimselere nazır denirdi. Cumhuriyet devrinde nazır yerine bir müddet "vekil" kelimesi kullanıldı. l945 yılında anayasa dili sadeleştirilince, vekil yerine "bakan" kelimesi kondu ve günümüze kadar böyle geldi. Bakanlar, meclisteki milletvekilleri arasından veya meclis dışından başbakan tarafından seçilir. Tasdik için cumhurbaşkanına sunulur. Bakanlar Kurulu listesi tasdikten çıktıktan sonra, bakanlar resmen göreve başlamış olurlar.

Kamu yönetimi başında bulunan bakan, o teşkilatın en yüksek amiridir. Amiri olduğu teşkilatında bulunanların her türlü faaliyetlerinden Türkiye Büyük Millet Meclisine karşı sorumludur. Hükumet proğramına ve politikasına uygun hizmetlerin yürütülmesini devamlı takib ve kontrol, bakanların esas görevidir. İhtiyaç duyduğu kanunları, tüzük ve yönetmelikleri hazırlatır.

Bakanlar hakkında mecliste soruşturma açılabilir. Aleyhine netice doğarsa, Anayasa Mahkemesinde yargılanır. Bu durumda bakanın görevi sona erer. Ölüm, hastalık, seyahat, istifa veya başka sebeplerle bakanlıktan ayrılanın yerine başka bir bakan vekalet edebilir. Bir bakan birden fazla vekalet alamaz ve vekalet l5 günden fazla devam etmez. Başbakan, istifa eden veya başka sebeple ayrılan bakanın yerine yenisini seçerek cumhurbaşkanının tasdikine sunar. Bir bakan, başbakanın isteği üzerine cumhurbaşkanı tarafından görevden alınabilir.