(1873 Asnieres, Fransa - 1935 Moskova, Rusya) Fransız yazarı. Sorbone Üniversitesinde okudu. Bir süre gazetelerde çalıştı. İç İşleri Bakanlığı Basım Evinde görev yaptı. Vereme yakalanarak İsviçre'de bir sanatoryumda yattı. Savaş başlayınca orduya katıldı; ancak sağlık durumu nedeniyle ayrılmak zorunda kaldı. Ateş adlı romanıyla Goncourt Ödülü'nü kazanarak dünya çapında ün yaptı. Sovyet Rusya'ya bir gezisi sırasında Moskova'da öldü.

Benimsediği pasifizm, sosyalizm ve komünizm görüşleri yapıtlarına da yansıdı. Yapıtları altmışa yakın dile çevrildi.

Bütün eski askerleri sosyalist, antimilitarist ve uluslar üstü bir cephede birleştirme amacını güttü. Kurduğu Eski Savaşçılar Cumhuriyetçi Birliği adındaki cephe, uluslar arası eski savaşçılar örgütü hâline dönüştü. Birinci Dünya Savaşı'nın korkunçluğunu gerçek yüzüyle gösterebilmiş birkaç yazardan biri oldu. Ateş'te, savaşa ve zafere ilişkin olarak şunları söyledi: "Bizler, yani basit erler ve askerler için değildir savaşın zafer tacı. O, bir azınlığın tekelindedir. Bunun dışında bir yalandan başka bir şey yoktur."

Barbusse, roman ve öykülerinin dışında şiir, deneme ve makaleler de kaleme almıştır.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Romanları; Korunma İsteyenler (1903), Cehennem (1908), Ateş (1916), Açıklık (1919), Zincirler (1925), Kalkış (1930), Zola (1932); öyküleri; Biz Öteliler (1914), Kuvvet (1926), öteki kitapları; Lenin (1934), Stalin (1935).