(1908 Paris, Fransa - 1986 Paris, Fransa) Fransız yazarı. Felsefe öğrenimini tamamladıktan sonra çeşitli illerde öğretmenlik yaptı. 1943 yılında zamanını yazmaya ayırmak için meslekten ayrıldı. Yapıtının kökenlerini; baba evinin tutuculuğuna başkaldırışı oluşturdu.

İlk romanı Konuk Kız (1943)'da varoluşçuluğun etkisi görüldü. İkinci romanı Başkalarının Kanı (1945)'nı daha hümanist bir eğilimle kaleme aldı. En ünlü yapıtı, Kadın (1949) adlı iki ciltlik denemesidir. Kadın erkek eşitliğini savunan bu yapıtta önce, kadının yaradılıştan var olan özelliklerini irdeledi. Toplum bilimi, tarih ve edebiyat alanından alınma çok zengin malzemenin yardımıyla kadının, yüzyıllar boyunca aynı kalmış görüntüsünü sergiledi. Tüm insanlık tarihi boyunca kadının, salt erkeğin tamamlayıcısı olarak kalmasının erkeğin tutumundan kaynaklandığını ileri sürdü.

Yapıtının ikinci kısmında, genç kızın eğitimi konusunu ayrıntılı biçimde ele aldı. Bu yapıt, kürtajın serbest bırakılmasını, serbest cinsel birleşmeyi talep etmesi, cinsel sorunları çok açık biçimde ortaya koyması yüzünden büyük tartışmalara yol açtı. Saldırılara uğradı.

Romanları arasında en ünlüsü, bir grup Fransız solcu aydının, İkinci Dünya Savaşı'nın son zamanlardaki ve savaşı izleyen ilk yıllardaki yaşamını konu alan Les Mandarins adlı yapıtı oldu. Bu romanıyla Goncourt ödülünü kazandı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

L'Amerique au jourle jour (1948), La Langue Marche (1957), Bir Genç Kızın Anıları (1958), Yaşın Gücü (1960), Kadınlığının Öyküsü (1963).