(1884 Üsküp - 1958 İstanbul) Türk şairi. İlköğrenimini Üsküp'te yaptı. Orta öğrenimini Üsküp'te ve İstanbul'da tamamladı. 1903 yılında Paris'e gitti. Türkiye'ye döndükten sonra, Türk Ocağı çevresine katıldı. Dil ve tarih konularında makaleler yayımladı. 1915 yılında İstanbul Üniversitesi öğretim kadrosuna atandı. Ankara'da Hâkimiyet-i Milliye gazetesine başyazar oldu. Milletvekili ve büyük elçi olarak görev yaptı.

Paris'te bulunduğu yıllarda Fransız ozanlarından etkilendi. Batı şiirinin bütünlük anlayışını klâsik divan şiirine uyguladı. İstanbul, Yahya Kemal'in ozanlık yaşamında ve iç dünyasında çok etkili oldu. Şiirde iç uyumu çok önemsedi. Ok adlı şiiri dışında bütün şiirlerini aruz ölçüsüyle yazdı. Şiirinde dil kaygısı ağır bastı. Şiirde sağladığı başarıyla çağdaşı olan ozanları derinden etkiledi.

Şiirlerini, öykülerini ve makalelerini sağlığında kitap durumuna getirmedi. Ölümünden sonra "Yahya Kemal'i Sevenler Cemiyeti" kuruldu. Ayrıca İstanbul Fetih Cemiyetine bağlı olarak 1961 yılında "Yahya Kemal Enstitüsü ve Müzesi" açıldı. Enstitü, Yahya Kemal Külliyatı yayımlamaya başladı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Kendi Gök Kubbemiz, Eski Şiirin Rüzgârıyla, Rubailer ve Hayyam Rubailerini Türkçe Söyleyiş, Aziz İstanbul, Eğil Dağlar, Siyasi Hikâyeler, Siyasi ve Edebi Portreler, Edebiyata Dair, Çocukluğum-Gençliğim ve Siyasi Hatıralarım, Bitmemiş Şiirler.