Bir nesnenin ya da canlının yapısını ve işlevini değiştirmeden yüzeysel olarak yapılan süsleme sanatı. Tarihin en eski zamanlarından beri, insanlar, yaşadıkları yerleri, kullandıkları eşyaları ve kendi bedenlerini çeşitli yöntemlerle süslemişlerdir. Yakın zamana kadar yüzeysel bir uygulama olarak görülen bezeme, günümüzde insan-çevre ilişkisinin önem kazanmasıyla birlikte mekânsal yeni anlamlar kazanmıştır.

Bezeme sanatının temel ögesi örgelerdir. Örgeler tek başlarına ya da bir kompozisyon içinde kullanılır. Örgeler soyut ya da somut olabilirler. Somut örgeler, insan, hayvan, bitki ya da cansız maddelerden esinlenir. Soyut ögelerse çoğunlukla geometrik şekillerden oluşur. Özellikle İslâm sanatında soyut örgelerden oluşan bezemeler sıkça kullanılmaktadır.

Bezeme sanatının ilk örnekleri, düz ve eğri çizgiler, sarmallar ve noktalarla bezenmiş, seramik kaplarda görülür. Daha sonra çeşitli hayvan biçimleri, bitkiler ve gökyüzünde görülen cisimler bezemelerin esin kaynağı olmuştur. Daha sonra sanattaki gelişmeler paralel olarak, bezeme sanatı da gelişmiş ve sanat akımlarının etkisiyle birçok bezeme akımı ve tekniği geliştirilmiştir.