(1934 Diyarbakır - ) Türk yazar ve eleştirmen. Dicle Köy Enstitüsünü ve Ankara Gazi Eğitim Enstitüsünü bitirdi. İlköğretmen okullarında öğretmen olarak çalıştı. Hacettepe Üniversitesinde Temel Bilimler Yüksek Okulu Türkçe Bölümünde öğretim üyeliği yaptı. Türk Tarih Kurumunda da görev aldı. Türk Dil Kurumu yayın kolu başkanlığına seçildi.

Varlık, Türk Dili, Papirüs ve Yeni Edebiyat'ta eleştiri, inceleme ve kitap tanıtma yazılarıyla öyküleri yayımlandı.

Masalını Yitiren Dev adlı anı-romanında, ancak on dört yaşında ilkokula başlayan Adnan Binyazar, yoksulluk içinde geçen çocukluk dönemini anlatıyor. Zorluklarla geçen çocukluk yıllarını; abartıya kaçmadan, tüm içtenliğiyle, çekinmeden, korkusuzca paylaşıyor okuyucuyla. Kendisi küçükken ayrılan annesi ve babası arasında kalan paramparça çocukluğu, İstanbul'da kimsesiz sokaklarda kalışı, pazarlarda hamallık, fabrikalarda işçilik yaptığı dönemi, öldüresiye döven ustasının yaşattığı acılar, Binyazar'ın köy enstitüsüne adım atmasıyla son bulur. Binyazar, Ağın-Diyarbakır-Elâzığ-İstanbul ekseninde geçen çocukluk yıllarını kaleme alırken o yılların Türkiyesi'ne ve yaşam biçimlerine de ayna tutar aynı zamanda.

Binyazar, toplumcu düşünce ilkesiyle yazdığı deneme ve öznel eleştirilerini Toplum ve Edebiyat (1972), Kültür ve Eğitim Sorunları (1976), Ağıt Toplumu, Ozanlar Yazarlar Kitaplar adlı kitaplarında topladı.

Binyazar'ın öteki kitapları Yazmak Sanatı (1969, Emin Özdemir'le birlikte), Dede Korkut, aşık Veysel, Yazın ve Bilim Dilimiz (1978), (Metin Öztekin'le birlikte), Yazılı Anlatım Bilgileri (Emin Özdemir'le birlikte), Kan Turalı, Türk Dilinde 25 Ünlü Eser (1982), Dedem Korkut/Vier attürkische Nomadensagan (Türkçe-Almanca), Yaralı Mahmut, 15 Türk Masalı, Öğretmen Kılavuzu, Halk Anlatıları'dır.