(1917 Köln, Almanya - 1985 Bonn, Almanya) Alman yazarı. Liseyi bitirdikten sonra önce bir kitapçı dükkânında çırak olarak çalıştı, ardından Alman filolojisi okudu.

Çeşitli gazetelerde kısa öyküleri yayımlandı. Bu öykülerde bir piyade erinin kişiliğinde savaşın tüm görüntülerini sergiledi. Alman edebiyatının en etkili akımı "Grup 47″nin ödülünü kazandı. Böll, savaşı yaşayanların acılarını anlatırken insanları savaşı hazırlamakla suçlamadı. Ona göre, küçük burjuva ancak kendi düzeni ve rahatı bozulduğu anda ateşli bir savaş düşmanı olarak ortaya çıkar. Böll, insanoğluna kilise ahlâkıyla burjuva ahlâkının ötesinde bir "savaş sonrası ahlâk"ı önerdi. Savaşın yalnızca toplumu değil, bireyi de yıprattığını ortaya koydu. Savaştaki insanın psikolojisini, kılı kırk yararcasına irdeledi.

Trenin Tam Saatiydi adlı yapıtında, insanoğlunun yalnızlığını dile getirdi. Saat Dokuzbuçukta Bilardo'da ise kuşaklar arasındaki ilişkiyi ele aldı. Palyaço'da burjuva ahlâkının düzmeceliğini ortaya koydu. Babasız Evler'de savaş sonrası, babasız kalmış evlerde olup bitenleri, kadınların ve çocukların durumunu yansıttı. Katharina Blum'un Yitik Onuru adlı yapıtında, faşist eğilimli hükümetlerin anarşik olaylardan nasıl kendi yararlarına sonuçlar çıkarabileceklerini bütün çıplaklığıyla gözler önüne serdi.

1972'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan Böll, roman ve öykülerinin yanı sıra, denemeler, sahne ve radyo oyunları da kaleme aldı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Romanları; ademoğlu Neredeydin? (1951), Ve O Hiçbir Şey Demedi (1953), Babasız Evler (1954), Saat Dokuzbuçukta Bilardo (1959), Bir Palyaçonun Düşünceleri (1963), Resimde Kadın da Vardı (1971), Katharina Blum'un Yitik Onuru (1973); öyküleri; Trenin Tam Saatiydi (1949), Yolun Spa'dan Geçer mi? (1950), İlk Yılların Ekmeği (1955), Akşam ve Sabah (1955), İrlanda Günlüğü (1957), Atların Vadisi (1957), Zimpren İstasyonu (1959), Savaş Çıktığında, Savaş Bittiğinde (1962), Bizim Ülkede (1963), Kıt'adan Ayrılış (1964), Bir Görev Gezisinin Sonu (1966).