(1913 Mondovi, Cezayir - 1960 Sens, Fransa) Fransız yazarı. Bir işçi ailesinin çocuğu olarak Cezayir'de doğdu. Bir yandan felsefe öğrenimi yaptı; bir yandan da bir tiyatro grubunda çalıştı. Çok genç yaşta vereme yakalandı. 46 yaşında bir trafik kazasında öldü.

Komünist Partisi üyesi olarak önce Cezayir'de, daha sonra Fransa'da gazetecilik yaptı. Fransız yer altı örgütünde Sartre ile tanışarak dost oldu. Dostlukları siyasi nedenlerle 1952'de son buldu. Combat adlı günlük gazeteyi yöneten Camus, yaşamı boyunca oyun yazarı ve yönetmen olarak tiyatrodan kopmadı. 1957 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı.

İlk romanı Yabancı, Fransız anlatım geleneğini çağdaş Amerikan roman tekniğiyle birleştirdi. Veba adlı romanda, mutlaka yenilgiye uğratılması gereken veba mikrobunu, 1942-1944 yılları arasındaki Fransa'da, mutlaka yenilgiye uğratılması gereken işgal kuvvetlerine benzetti.

Başkaldıran İnsan, Camus'un kaleme aldığı felsefi denemedir. Düşüş adlı öyküsünün kahramanı Clamence, Amsterdam'daki bir içki evinde kendisini hiç ses çıkartmadan dinleyenlere yaşamını anlatır.

Nobel Edebiyat Ödülü kendisine, gerçeği görmesini bilen bir ciddiyetle çağımız insanının vicdanına ilişkin sorunları aydınlattığı gerekçesiyle verilmiştir.

Bir düşünür olarak tutumu olumsuz oldu ve tüm değerleri yadsıdı. Bir eylem adamı olaraksa adalet, düzen ve tüm insanların daha iyi bir yaşama kavuşmaları için çalıştı. Her şeyi yıkma isteğini, her şeyin yeni baştan ve daha iyi yapılması isteğine dayadı. Yaşamı boyunca insanoğlunun özgürlüğünü kısıtlayan güçlere karşı çıktı.

Camus, düşünce ve sanat yaşamında temel olarak "absürd" kavramını kullandı. "Absürd" sözcüğü, Onun gözünde dünyayı ve insanın dünyadaki varoluşunu anlamak için bir anahtardı. Camus'ye göre absürd, insanı yıkmaz, ama meydan okumak suretiyle gücünü ortaya koymaya çağırır ve onu anlamsıza karşı koyarak yüceliğe eriştirir. Ona göre modern çağın insanı savaşan, acı çeken ve sonunda anlamsız bir ölümle ölen adsız bir varlıktı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Roman ve öyküleri; Yabancı (1942), Veba (1947), Düşüş (1956), Sürgün ve Krallık (1957), Mutlu Ölüm (1971); oyunları; Anlaşmazlık (1944), Calligula (1944), Kuşatma (1948), Adiller (1950), Esrikler (1959); deneme ve günceleri; Işık ve Gölge (1937), Işığın Düğünü (1938), Sisphos Efsanesi (1942), Bir Alman Dosta Mektuplar (1950), Başkaldıran İnsan, Yaz (1954), İsveç Söylevleri (1958), Günce (1935).