1914’te yetim ve öksüz kalan çocukları korumak amacıyla açılan yurtlar.

Birinci Dünyâ Harbi sırasında bilhassa doğu, güneydoğu ve batıda birçok bölgemiz Rus, İtalyan, Yunan ve Fransız işgal kuvvetlerinin kıyımına uğradı. Bu mezâlim sırasında açıkta kalan binlerce çocuk İstanbul ve düşman işgaline uğramayan bâzı vilâyetlerimize getirildi. Bunlar harbin başlarında İngiliz, Fransız, Rus ve İtalyanların boşalttıkları okullara yerleştirildiler. Bu okullara “yetimler yurdu” mânâsına gelen Dârüleytâm denildi.

1916’da kabul edilen kânunlarla Dârüleytâmlara gelir bulunmak istendi ise de bir netice alınamadı. İttihat ve Terakki Partisinin kötü idâresi dolayısıyla sâhipsiz kalan çocukların pek çoğu açlık ve sefâletten hayâtını kaybetti. 1918’de savaşın bitmesi ve mütârekenin imzâ edilmesinden sonra İstanbul’a gelen İtilaf devletlerinin okul binalarına yerleşmesi sonucu binlerce çocuk tekrar açıkta kaldı. Bunlardan bir kısmı boş saraylara yerleştirilirken bir kısmı da İstanbul dışındaki vilâyetlerde, kapatılan okullara yerleştirildiler. Kalan öğrenciler İstanbul’da toplanıp Şehir Yatı Mektebi adıyla Özel İdâreye devredildiler. Bu öğrencilerden yetenekli olanlar 1927’de Dârüşşafaka’ya alındılar. Kısa bir süre sonra Dârüleytâm tamâmen kaldırıldı.