fizikokimyânın yapısı üzerinde önemli katkılarda bulunan kimyâger. 1884’te Hollanda’nın Maastricht şehrinde doğdu. Elektrik mühendisliği eğitimi gördü. İlk araştırmalarını teorik fizik alanında yaptı ve doktorasını 1908 yılında Münih Üniversitesinden aldı. Üç yıl sonra, henüz 27 yaşında, İsviçre’de Albert Einstein’den boşalan kürsünün profesörlüğüne getirildi. En önemli ve temel araştırmalarından ikisini bu sırada geliştirdi: Bunlardan biri katıların özgül ısıları üzerindeki teorisi, öbürü ise polar moleküller arasındaki etkilerin incelenmesi olup bugün bile değer taşırlar. Kısa bir süre sonra Hollanda’ya dönerek Utrecht’te teorik fizik profesörü oldu. Bir yandan bilime katkıları artarken kendisi de Göttingen (Almanya), Zürich (İsviçre), Leipzig (Almanya) ve Berlin Üniversitelerinde profesörlük yaptı. Berlin’de Max Planck Enstitüsünün direktörlüğüne getirildi. Bu verimli yıllar süresince araştırmaları; X ışınları saçılması, atomlararası uzaklıklar, elektrolitler teorisi, magnetik soğuma ve dipol teorisi konularındaydı. Bu çalışmalar kendisine 1936 yılında Nobel Kimyâ Ödülünü kazandırdı.

İkinci Dünyâ Savaşı ile birlikte, Almanya’dan ayrılarak İtalya yoluyla Birleşik Amerika’ya geçti. 1940 yılında Cornell Üniversitesinde kimyâ profesörü ve kimyâ bölümü başkanı oldu. Altı yıl sonra Amerikan vatandaşlığına geçti. Harp yıllarında araştırmaları, yüksek polimer maddelerin yapıları ve partikül büyüklükleri üzerinde toplanmıştı.

Bu yeni bilim alanına kendisine has derin görüşü ile sarılan Debye, makromoleküllerin incelenmesine temel ve önemli katkılarda bulundu. Danışman ve konferansçı olarak çok aranan bir bilim adamıydı. En karışık konularda, problemin ana noktalarını aydınlığa çıkarmakta üstün bir kâbiliyete sâhipti. 1966 yılında New York’ta öldü.