Deniz suyunun, rüzgârın sürüklemesiyle meydana getirdiği, periyodik ya da sabit hareketler. Deniz akıntıları genel bir şemaya uyar ve ekvatora göre bölgesel ve simetrik bir konum oluştururlar. Bu akıntılar, gezegenimizin ısı dengesinin korunmasında önemli bir rol oynar. Düşük enlemlerden başlayan sıcak su akıntıları, orta ve yüksek enlemlere doğru ilerler. Böylece önemli miktarda ısıyı bir bölgeden ötekine taşırlar. Akıntıların ayırt edici özelliklerinden biri, debilerinin akarsulara oranla çok yüksek olmasıdır.

Gezegen ölçeğinde önem taşıyan (ve okyanuslarda görülen) bu genel akıntıların yanı sıra, küçük ölçekli akıntılar da vardır. Bir okyanusla bir deniz arasında meydana gelebilen bu akıntılar, denizlerin su dengesinin korunmasında etkilidir. Okyanus ve denizlerdeki bir başka akıntı da şiddeti daha az da olan dip akıntılarıdır. Bu akıntılar, suların sıcaklık ve tuzluluk farkından kaynaklanır.

Akıntılar; sıcak, soğuk ve ısı rejimi değişen akıntılar olmak üzere üç grupta toplanabilir. Kuzey yarım kürenin en bilinen akıntısı, Atlas Okyanusu'nun doğusundaki Golfstrim'dir. Tropikal bölgeden doğan bu akıntı Avrupa'ya doğru sıcak su taşır. Golfstrim'in Büyük Okyanus'taki eşdeğeri, Kuroşio'dur. Büyük Okyanus'u bir uçtan bir uca kat eden Kuroşio (Japonca'da "siyah akıntı" anlamına gelir), Amerika'nın batı bölgelerinin iklimini yumuşatır. Güney yarım küredeki sularda da bunlar benzer bir dolaşım görülür. Ancak bu kez akıntılar, saat ibresinin tersi yönündedir.