Evlenme birbirini beğenen ve ailelerce de uygun görülen iki gencin nişanlanmasıyla başlayan, nikah ve düğünle sona eren sosyal bir olaydır. Kız tarafına "Kız evi", erkek tarafına "oğlan evi" denir. Erkek tarafından beğenilen kızın çeşitli vücut kusurları olup olmadığı "görücü" olarak gönderilen kadınlarca incelenir. Kız tarafından söz keseni oyalayıcı sebeple "vakti iki elden" deyip naz eder veya "büyüklerimizin münasip gördüğünü bizde uygun bulduk" deyip söz keserler söz kesim belirtisi olarak "tutu" adı verilen ve Kız tarafından islenmiş mendil verilir, söz kesiminden sonra nişan hazırlıkları başlar. Erkek tarafı maddi gücü oranında altın, bilezik, küpe gibi mücevherat ile çeşitli giysiler alır. Nişanlık devrinde ilin Güney, Buldan ilçelerinin köylerinde Kız tarafının ekonomik durumuna göre "sini kaldırma" geleneği yerine getirilir. Sini pekmezle yapılmış baklavadır. Denizli dolaylarında para ile Kız alıp verme yoktur. Son zamanlarda nikah ve düğün bir arada yapılmaktadır. Birkaç saatte yapılan bu törenlere "seher usulü" denir. Böyle düğünlere köylerde rastlanmaz, düğün evinin damına asılan çeşitli renkli bezlerle süslü bayrak düğünün başladığını gösterir. Düğünlerde davul, zurna, saz, sipsi, cümbüş gibi müzik aletleri çalınır. Düğünler haftanın salı, çarşamba, perşembe olmak üzere üç gün sürelidir. Düğüne katılanlara okucu denir.