Toprak beylerinin malikâne sistemi içinde kendine bağımlı kıldığı köylülerin ürünleriyle geçindiği ekonomik ve toplumsal düzen. Kapitalist üretim tarzının yerleşmesinden önce var olan bu düzene feodalizm de denir.

Derebeylik düzeninde temel olarak topraktan sağlanan üretimi gerçekleştiren köylülere serf ve toprak beylerine de senyör adı verilir. Senyörler serflerin üretimleri karşılığında onları dışarıdan gelecek saldırılara karşı korurlardı. Malikâne sistemi ve serflik derebeylik kuramının temelini oluşturur. Materyalist tarih kuramına göre derebeylik düzeni, köleci toplumdan sonra gelen toplumsal düzendir. Derebeylik düzeninin en önemli özelliklerinden bazıları şunlardır:

Emek ve emek ürünleri değişim amacıyla üretilmedikleri için mal biçimini almaz, üretenler (serfler) üretim araçlarının mülkiyetinden yoksundur, toprak mülkiyetini elinde tutan derebeyleri sınıfı, artı emeğe ve artı ürüne siyasal ve hukuksal zorlamayla el koyar.

Dünyada kurulan büyük uygarlıklardan çoğu derebeylik düzeninden geçmiştir. Avrupa'da feodal sistemin tarihi 8. yüzyıla kadar dayanır. 13. yüzyıla değin gelişen feodalizm, bu tarihten sonra toplumsal ve siyasal gücünü yitirmeye başlar. Ticaretin ve ardından da sanayiinin gelişmesi, burjuva sınıfının topumsal, ekonomik ve siyasal yaşamda etkin olmasına yol açmış, feodalizm yerini zamanla yeni bir toplumsal üretim tarzı olan kapitalizme bırakmıştır.