(1596 La Haye, Fransa - 1650 Stockholm, İsveç) Fransız felsefecisi, fizikçisi ve matematikçisi. Cizvitlerin La Flêche okulunda okuyan Descartes, Eski Yunan ve Lâtin klâsiklerini okudu; Aristoteles felsefesini öğrendi, matematiğe ilgi duydu. Soyluların ordularına katılarak birçok yer dolaştı. Geniş çevrelere yaymaya çalıştığı yeni bir felsefe geliştirmek için 1628'den sonra Hollânda'ya yerleşti. Kraliçe Kristina'nın davetiyle gittiği İsveç'te, 11 Şubat 1650'de öldü.

Descartes'ın felsefesi, iki yönden "modern felsefe"nin doğuşunu simgeler. Birincisi, Aristoteles'ten skolâstik Orta Çağ felsefesinde kesin bir kopuştur. İkincisi, yöntem açısından akla dayanan araştırmanın simgesidir. İlk adımı "mutlak bir kuşkuculuk" olan Descartes felsefesi, her alana yöneltilen kuşkudan sonra "Düşünüyorum, öyleyse varım." (Cogito ergo sum) diyerek düşünmenin, varlığımızı kuşkusuz kıldığını dile getirir. Kullandığı akılcı yönteme karşın metafizikle bağlarını koparmayan Descartes, modern felsefeyi belirleyen idealizm ve maddecilik akımlarının kaynağı sayılır.

Matematiği bir yöntem olarak benimseyen Descartes, "Düzen matematiksel olduğunda ilişkilerin çokluğu hatta karmaşıklığı hiçbir ciddi sorun ortaya koymaz." der ve yöntemin özünün matematik, felsefenin özünün de yöntem olduğunu söyler. Geometriyi matematiksel denklemlere indirgemeyi ilk başaran ve analitik geometriyi bulan da Descartes'tır.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Müziğin Özü (1618), Aklın İradesi İçin Kurallar (1629), Yöntem Üzerine Konuşma (1637), Metafizik Düşünceler (1641), Ruhun Tutkuları (1649), Dünya Üstüne İnceleme (Galileo Galilei'nin mahküm edilmesi üzerine, basım evine vermiş olduğu bu kitabı 1633'te geri aldı; yapıt, ölümünden sonra 1664'te yayımlandı).