İbrâhim Desûkî (Düsûkî) hazretlerinin tasavvuftaki yolu. Rıfâiyye ve Sühreverdiyye yollarından hırka giyen İbrâhim Desûkî’nin Şâziliyye yoluna da intisâb ettiği (bağlandığı) bildirilmektedir. Dört kutubdan birisi olarak kabul edilen İbrâhim Desûkî’nin Şeyh Ebû Medyen el-Magribî’ye ulaşan bir silsilesi de olduğu göz önüne alınırsa, zamanın meşhur velîleriyle görüşüp sohbet ettiği anlaşılır. Hayatının yirmi senesini doğum yeri olan Aşağı Mısır’daki Desûk kasabasındaki halvethânesinde eser yazmak ve talebe yetiştirmekle geçiren İbrâhim Desûkî, hazret-i Ali’nin mânevî vârislerinden sayılır. Pekçok kerâmet, hal ve cömertliğiyle meşhur olmuştur.

Desûkiyye yolunda tasavvuf yolcusundan İslâmiyete sıkıca uyması, kendisini yetiştiren hocanın telkin ve nasihatlerine bağlı kalması, tasavvuf ile şerîati birlikte götürmesi istenir. Bedeviyye, Şâziliyye ve Rıfâiyye yollarının âdâb ve erkânını birleştirerek kendi usûlünü ortaya koyan Desûkiyye yolunun coşkun ve taşkın bir yönü yoktur.

Desûkiyye yolunun esasları şunlardır:

1) Evrâd ve zikirle meşgul olmak, 2) Nefsin arzu ve isteklerine karşı çıkıp, kapılmamak, 3) Sıkıntılara, belâ ve musibetlere, kaybedilen şeylere üzülmemek, 4) İslâm dininin emirlerini yapıp yasaklarından kaçınmak, tasavvuf yolunun inceliklerine dikkat etmek, 5) Evliyânın güzel ahlâkıyla ahlâklanmak.

Moğol istilâsından sonra ilim merkezlerinden biri hâline gelen Mısır’da ve KuzeyAfrika’da yayılmış olan Desûkiyye’nin silsilesi şöyledir: Muhammed aleyhisselâm, Ali radıyallahü anh, hazret-i Hüseyin, Zeynelâbidîn, Muhammed Bâkır, Câfer es-Sâdık, Mûsâ Kâzım, Ali Rıza, Ma’rûf-ı Kerhî, Sırrî-yı Sekatî, Cüneyd-i Bağdâdî, Ebû Ali Rodbârî, Ebû Ali Kâtib, Ebû Osman Mağribî, Ebü’l-Kâsım Gürgânî, Ebû Bekir Nessâc, Ahmed Gazâlî, Abdülkâdir Sühreverdî, Şihâbüddîn Sühreverdî, İbrâhim Desûkî.

Desûkiyye yolu daha sonra Süyûtiyye, Şernûbiyye, Tâziyye ve Âşûriyye kollarına ayrılarak devam etmiştir.