İnsan, hayvan ve bitkilerin yaşamlarını güvence altına alma amacıyla doğal çevrenin geniş kapsamlı olarak korunma altına alınması. Doğadaki kaynaklar sınırsız değildir. Kaynakların sorumsuzca kullanımı, doğal yaşamın tehlikeye girmesine, hayvan, insan ve bitki yaşamınının sona ermesine yol açabilir. Bu nedenle doğayı korumak, doğal kaynakların kullanımını denetim altında tutmak insanoğlunun başlıca görevlerinden biridir.

Doğayı korumanın birçok yolu vardır. Bunların başında çevre tahribatını önlemek, sanayi artıklarının temizlenmesi, havayı kirleten gazların kullanımının sınırlandırılması, ağaç kesiminin kontrol altında tutulması, akar ve durgun suların kirletilmesinin önüne geçilmesi gibi çalışmalar gelir.

Önemli ekosistemler milli park ilân edilerek özel koruma altına alınmaktadır. Bu alanlarda yapılaşma ve avlanmaya izin verilmez. Özellikle büyük kentlerdeki hava kirliliğini önlemek için temiz yakıtların kullanımı özendirilmekte, sanayi kuruluşlarının filtre kullanması zorunlu hâle getirilmektedir. Bir başka önemli olgu, ekim alanlarının gitgide genişleyerek yaban hayatı ve orman alanlarını tehlikeye sokmasıdır. Bu durumu engellemek için tarım alanları sınırlandırılmakta, toprağın daha verimli kullanılmasını sağlayacak teknolojiler geliştirilmektedir. Bununla birlikte hızla artan dünya nüfusunu besleyecek tarım alanı bulmak giderek zorlaşmaktadır. Bu anlamda soruna daha köklü çözümler üretmek gerekmektedir. Tarım alanı açmak amacıyla ormanların azaltılması, bataklıkların kurultulması yaban hayat için büyük bir tehdit oluşturmaktadır. Bu durum ve aşırı avlanma birçok türün soyunun tükenmesiyle sonuçlanabilmekte, doğanın dengesinin bozulması söz konusu olmaktadır. Bu durumun önüne geçmek için birçok tür gözetim altına alınmış, gözetim altında üretilmeleri sağlanmıştır. Ancak bu bile doğal hayatın gördüğü büyük zararı telâfi etmeye yetmemektedir. Doğal hayatı korumak için yalnızca devletlere, kurum ve kuruluşlara değil bireylere de önemli görevler düşer. Bunlardan en önemlisi çevreye karşı duyarlı olmaktır.