vücûda üstün hareket ve enerji sağlamak için uyarıcı ilâç almak. Spor karşılaşmalarında sporcuların, yarışlarda ise yarış hayvanlarının gücünü ve direncini artırmak için doping yapılır.

Uyarıcı veya sun’î olarak direnç arttırıcı maddeleri bilerek kullanmak veya hayvana vermek, yâni doping yapmak tehlikelidir. Bu gibi ilâçların kullanılması bütün spor dünyâsında olduğu gibi Türk sporunda da yasaktır. Sporcular dopingi kendilerine karşılaşmalarda olağanüstü bir güç verdiği için gizli olarak kullanırlar.

Bir sporcunun doping yapıp yapmadığı karşılaşmanın hemen sonrasında yapılan idrar ve tükürük tahliliyle anlaşılır. İlâç kullandığı anlaşılan sporcu cezâlandırılır. Bir spor karşılaşması sırasında belli şartlara cevap veren bir madde alınmışsa kânunlara aykırı davranılmış olur. Denetimden geçmeyi kabul etmemek ve tamamlayıcı bir cezâ niteliğindeki yarışmaya katılma yasağına uymamak da kânuna aykırı davranışlar arasına girer.

Dopinge özellikle bisiklet yarışçıları, halterciler, atletler ve futbolcular başvurur. Doping, öldürücü etki yapmasının yanında, fizyolojik yıpranmaya da yol açar. Yarış atlarına yapılan dopingler birçok atın ölümüne sebep olmuştur. At yarışları kurallarına göre doping yasaklanmıştır.

Türkiye’de doping kontrolü vazifesi 30.9.1962’de çıkarılan bir kararname ile kurulan komisyona verilmiştir. Yürütme görevi Beden Terbiyesi Genel Müdürlüğü sağlık kurulunca yapılmaktadır. Türkiye’de günümüzde doping kontrolü yapılacak tesis yalnızca İstanbul Jokey Kulübü’nde bulunmaktadır.

Ekonomiye canlılık getirmek ve istihdam hacmini artırmak için, talebi özendirmek gâyesiyle resmî makamlarca alınan tedbirlere de doping denilmektedir. Meselâ, vergi yükünün hafifletilmesi doping politikasının bir tedbiridir.