(1821 Moskova, Rusya - 1881 Petersburg, Rusya) Rus yazarı. Babasından Fransızca ve Lâtince öğrenen Dostoyevski, 1837'de annesi ölünce Petersburg askeri mühendislik okuluna gönderildi. 1843'te öğrenimini tamamladı ama ertesi yıl edebiyatla uğraşmak için ordudan ayrıldı. Geçimini sağlamak için çeviriler yaptı. İlk yapıtı "İnsancıklar" 1846'da yayımlandı ve büyük ilgi gördü. Yazar sonraki yapıtlarıyla aynı ilgiyi uyandıramayınca gururu incindi ve ruhsal çöküntüye düştü. Siyasi eylemlerinden dolayı tutuklandı ve sekiz ay hücrede kaldı, 22 Aralık 1849'da ölüme mahküm edildi. İnfaza bir dakika kala bağışlandı. Sibirya'da ayakları zincire bağlı olarak dört yıl sürgün kaldı, 1859'da Petersburg'a döndü.

Yaşadığı maddi ve manevi yoksunluklar ve sara nöbetleri, etkisini insan ruhunu derinlemesine incelediği romanlarında gösterir.

Başlıca yapıtları şunlardır:

1861'de "Ezilenler"i, 1862'de "Ölü Evinden Anılar"ı yayımladı ve kendini edebiyat çevrelerinde yeniden kabul ettirdi. 1854'te yayımlanan "Yer Altında Notlar"ı, Suç ve Ceza (1866), Kumarbaz (1867), Budala (1868), Ebedi Koca (1870), Cinler (1872) gibi başyapıtlar izledi. 1880'de "Karamazov Kardeşler" yayımlandı. Bu son romanının bir bölümünü oluşturacağı "Bir Büyük Günahkârın Yaşamı" adlı büyük çaplı tasarısını gerçekleştiremeden 1881'de öldü.