Osmanlı Devletinin 1854 yılından sonra almaya başladığı dış borçların ödenmeyen anapara ve faizlerinin tasfiyesi için kurulan örgütün adı. Osmanlı Devleti, ilk kez 1854'te Kırım Savaşı'nın getirdiği ekonomik yükü hafifletmek amacıyla yabancı ülkelerden borç aldı. Alınan dış borçlar yapılan harcamalar nedeniyle hızla arttı. Devlet, aldığı borçların faizlerini bile ödeyemez duruma düştü. 1875 yılında Ramazan Kararnamesi adı verilen bir dizi kararla ödenmesi gereken borçlarının ancak yarısını ödeyebileceğini açıkladı. Ancak bunları da üç ay ödeyebildi. 1881'de bütün alacaklı temsilcileri İstanbul'da toplanarak borçların ödenmesine ayrılan gelirlerin uluslar arası bir komisyon tarafından yönetilmesini istedi. Böylece Düyunu Umumiye kuruldu. Bu kuruluşun görevi, borçlara ayrılan devlet gelirlerini alacaklıların çıkarlarına uygun biçimde yönetmekti. Düyunu Umumiye çalışmalarını, Kurtuluş Savaşı'nın sonuna değin sürdürdü. Türkiye Büyük Millet Meclisi hükümeti, Lozan Barış Antlaşması'yla Osmanlı Devleti'nden kalan borçları ödeme konusunda alacaklılarla anlaşmaya vardı. Bu anlaşmalardan sonra örgüt yurt dışına çıkarıldı ve yalnızca Türkiye Cumhuriyeti'nin ödediği taksitleri alacaklılara ulaştıran bir aracı durumuna getirildi. Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti'nden kendisine kalan borçların son taksitini 1954 yılında ödedi.