Alm. Infarkt, Fr. Infarctus, İng. Infarction, infarct. Bir dokunun bir parçasının, buraya gelen kan akımının engellenmesiyle, mevzii olarak oksijensiz kalması neticesi “koagulasyon nekrozu” denen şekilde eriyerek canlılığını kaybetmesi. En sık görülen sebebi atardamarların pıhtı veya damar sertliği neticesi tıkanması veya ileri derecede daralmasıdır. Damarın kasılarak daralması (spasm), ânî kansızlık ve o bölgede kanama da diğer sebepler olarak sayılabilir. Enfarktüs hangi dokuda meydana gelmişse o dokunun adıyla anılır. Kalb enfarktüsü (myokard enfarktüsü), beyin enfarktüsü, kemik enfarktüsü, barsak enfarkstüsü, akciğer enfarktüsü gibi.

Enfarktüs tabiri yalnız başına veya kalb enfarktüsü olarak “kalb krizi” anlamında kullanılmaktadır. (Bkz. Kalp Krizi)