romancı ve yazar. 1888 yılında İstanbul’da doğdu. Tanzimât devri sanatçılarından olan Recâizâde Mahmud Ekrem’in oğludur. Galatasaray Lisesini bitirdikten sonra (1905), öğrenimini Paris’te sürdürdü. 1907’de Duyûn-ı Umûmiyede mütercimlikle başladığı memurluk hayâtında değişik görevlerde çalıştı. 1927-1929 seneleri arasında Matbaa Müdürlüğü, 1931-1933 seneleri arasında Varşova Elçiliği Müsteşarlığı, 1936-1937 seneleri arasındaSiyâsal Bilgiler Okulunda, 1937-1943 seneleri arasında ise, Gâzî Eğitim Enstitüsünde Fransızca öğretmenliği yaptı. 1943’te Galatasaray Lisesi Edebiyât öğretmenliğine tâyin edildi. Bu görevden 1950 senesinde emekliye ayrıldı. 1956 senesinde İstanbul’da öldü.

1908’den ölümüne kadar pekçok gazete ve dergide fıkralar, makâleler yazan, hikâye ve roman türlerinde eserler veren Ercüment Ekrem, yaygın şöhretini mizahî romanlarıyla yaptı. Romanlarında İstanbul hayâtını canlandırır. Romandaki kahramanları orta halli ve fakir çevrelerden seçmiştir. Hüseyin Rahmi ve Ahmed Râsim’in yolunda yürümüştür.

Eserleri: Asriler (1922), Günbatarken (1922), Kopuk (1922), Sabri Efendi’nin Gelini (1922), Sevgiliye Masallar (1925), Meşhedi ile Devriâlem (1927), Gemi Aslanı (1928), Meşhedi Aslan Peşinde (1934), Kodoman (1935), Papeloğlu (1937), Beyaz Şemsiyeli (1939), Çömlekoğlu ve Âilesi (1945), Meşhedinin Hikâyeleri (1947).