1 Nisan 1873’de Rusya’nın Novgorod ilinde, İlmen yakınlarındaki Oneg’de, dedelerinin malı olan bir malikanede dünyaya geldi. Babası ordudan emekli olmuş bir subay, annesi bir generalin kızıdır. Müzik yeteneğini kuzeni Aleksandr Siloti keşfedecek ve piyano çalışmak üzere Moskova’ya gitmesini önerecektir. Bu öneri üzerine, Nikolay Zverev’den piyano dersleri almış, ardından kuramsal bilgisini arttırmak için Moskova Konservatuarı’na kaydını yaptırmıştır. 1892 yılında, 19 yaşında Puşkin’in “Çingeneler” şiirinden uyarladığı tek perdelik “Aleko” adlı opera yapıtıyla altın madalya kazanarak konservatuardan mezun olmuştur. Hem besteci hem piyanist olarak iki yapıtıyla ününün kapılarını açmıştır.

Bu yapıtlarından biri, ilk kez 26 eylül 1892’de seslendirilen “fa diyez minör Prelüd”, öteki yine ilk kez 1901 de çalınan “do majör ikinci konçerto”sudur.

1897 yılında “re majör birinci senfoni”sinin ilk seslendirilişinin ardından büyük bir bunalım geçirdi. Çünkü senfonisi kötü yorumlanmış ve eleştirmenlerce övgüye değer bulunmamıştır. (oysa ölümünden sonra “re majör birinci senfoni”si en özgün yapıtları arasında değerlendirilecektir). Senfonisinin aşırı yenilikçi bulunmasından dolayı geçirdiği bunalım üzerine besteciliğe bir süre ara vermiştir. Ama Nikolay Dahl adında bir psikologun yardımıyla sağlığına tekrar kavuşmuş, o sırada kuzeni Natalie Satin ile yaptığı mutlu evliliğin de yardımıyla “2. piyano konçertosu”nu yazmıştır ve bu yapıtı psikologuna adamıştır.

1905 devrimi besteciyi “Bolşoy Balesi”nde orkestra şefiyken yakaladı. Fakat devrime katılmaktan çok, dışardan gözlemeyi yeğledi. Ertesi yıl kasım ayında ikinci vatanı olarak kabul ettiği Dresden’e gitti. Burada üç önemli eserini imzaladı. 1907’de “mi minör ikinci senfoni”si, 1909’da “ölüler adası” senfonik şiiri ve yine aynı yıl “re minör üçüncü piyano konçertosu”... 1909’da ilk ABD turnesine çıktı. Zaten re minör üçüncü piyano konçertosu nu bu turne için özel olarak bestelemiştir. Konçerto 28 kasım 1909’da Walter Damroch yönetimindeki New York Senfoni Orkestrası tarafından seslendirilir. Bu yapıtının başarısı üzerine Boston Senfoni Orkestrası’ndan sürekli şeflik önerisi alacak, ancak bunu kabul etmeyerek 1910 yılının Şubat ayında Rusya’ya dönecektir.

1917 Sovyet Devrimi’nden iki ay sonra kendi isteğiyle ikinci kez yurdundan ayrıldı. Çünkü müziği “burjuva” tarzında müzik diye nitelenip aşağılanmıştır. Daha sonra yurttaşı olduğu Amerika’ya ailesini de götürmüştür. ABD de özgün yapıtlar vermemesine rağmen , eski yapıtlarını gözden geçirerek yeniden yazmış ve parlak bir konser piyanisti olarak ün sahibi olmuştur... Bunun dışındaki tüm zamanını ise ABD ve Avrupa’daki turnelere ayırır. 1926 yılında “4. Piyano Konçertosu’nu” besteler. 1931’de “Corelli Çeşitlemeleri”, 1934’de “Paganini’nin Bir Teması Üzerine Rapsodi” ile 1936’da “La Minör Üçüncü Senfoni”sini yurdundan ayrılığın hüznünü taşıyan yapıtları olarak nitelenecektir.

1931 yılında Lucerne gölü kıyısına yerleşmiştir, bu sıralar en büyük mutluluğu yapıtlarının Sovyetler Birliği’nde değer görmesiydi. 1942 – 43’de bir büyük ABD turnesine daha çıktı ve ardından Kaliforniya’ya yerleşti.

Ve Sergei Vasilyevich Rachmaninov, Rus Romantizminin son büyük bestecisi unvanını da sonsuza dek alnında taşıyarak 28 Mart 1943’te Kaliforniya’da Beverly Hills’te yaşama gözlerini kapadı.