Aile kurmak amacıyla bir erkek ve bir kadın arasındaki yasal birleşme. Evlilik hem hukuki, hem de toplumsal niteliği olan evrensel bir kurumdur. Belli tören ve kurallara bağlı olan evlilik, eşler ve aileler arasında haklar ve ödevler yaratır; çocuklara hukuki bir statü kazandırır. Evlilik, toplumlara ve çağlara göre değişen özellikler taşır. Eş seçimi, toplumumuzda ve tüm toplumlarda sanıldığı kadar serbest değildir. Ensest (birinci dereceden akrabaların ilişkisi) evrensel bir yasaktır.

Dünyanın birçok bölgesine, ailelerin birleşmesini de kapsayan evlilik, çoğunlukla mal değiş tokuşu ve hizmet yükümlülüğüyle birlikte gerçekleşir. Evlenme karşılığı, yani "başlık", erkeğin ailesinden genç kızın ailesine yapılan mal ya da para aktarımı demektir. İslâm ülkelerinde evlilik sözleşmesinde yazılı bulunan başlığın bir bölümü, ancak boşanma durumunda kıza verilir. Müslüman bir erkeğin nikah esnasında eşine vermeyi kabullendiği mal veya paraya da mihr denir. Mihrin iki kısmı vardır. Mihr-i Muaccel, nikâh öncesinde kız tarafına ödenmesi gereken para veya mal cinsinden şeyler; ikincisi Mihr-i Müeccel de, erkeğin karısını boşaması hâlinde karısına o günün şartlarında kadının hayatını garanti edecek şekilde nikâhta vermeyi taahhüt ettiği para veya zinet eşyasıdır. Evlenmeden sonra da karşılıklı yardımlaşmalar sürer. Evlilik; iptal, ölüm ya da boşanmayla son bulabilir. İptal, geriye dönük olarak evlilik bağını geçersiz sayar. Boşanma, hukuki olsa da toplumsal baskı yüzünden hemen tüm toplumlarda az başvurulan bir yoldur. Eşlerden biri ölürse evlilik kendiliğinden son bulur ve öteki eş yeniden evlenebilir. 22 Aralık 2001 tarihinde kabul edilen yeni Türk Medeni Kanunu'nun önemli bir bölümü de evlilik kurumuna ayrılmıştır. Medeni Kanun'da evlilik kurumunun hangi koşullarda oluşabileceği ve hangi koşullarda dağılabileceği açıkça belirtilmiştir.