Şii İsmailiye mezhebinden Ubeydullah, Mağrib'e (Tunus-Cezayir) giderek orada zayıflamış olan Ağlebiler Devleti'ne son vermiştir. Ubeydullah, kendisinin peygamberin kızı Fatma'nın soyundan geldiğini öne sürmüştür. Bu yüzden kurduğu devlete Fatma'nın soyundan gelenler anlamına gelen Fatımiler Devleti adı verilmiştir.

Başkentleri başlangıçta Tunus yakınlarındaki Mehdiye idi.

Fatımiler bir süre sonra Sicilya ve Sardunya Adalarını da ellerine geçirdiler. 969'da Mısır'ı ellerine geçirdiler. Kahire Kalesi'ni yaptırdılar. Suriye'yi de ellerine geçiren Fatımiler Halep'e kadar ilerlediler. 971'de Halep'i aldılar. Mekke ve Medine Fatımi egemenliğine girdi. Böylece sınırları Cezayir içlerinden Suriye içlerine, Asi Irmağı'ndan Hicaz'a kadar uzandı. Zamanın en büyük ve en güçlü İslam Devleti haline geldiler.

Fatımiler,1060 yılından sonra zayıflamaya başladılar. İçlerinde karışıklıklar çıktı. Musul Atabeyi Nureddin Mahmut Zengi, bu karışık durumdan yararlanarak Şirkuh ve Selahaddin'i bir orduyla Mısır'a gönderdi. Şirkuh, iç karışıklıklara son vererek Fatımi veziri oldu. Ölünce yerine yeğeni Selahaddin geçti. Selahaddin 1171'de Fatımi hükümdarını tahttan indirdi ve bu devlete son vererek, yerine Eyyubi Devleti'ni kurdu.