İkinci Meşrûtiyetten (1908) sonra, 20-30 yaşlarındaki genç edebiyatçıların kurduğu bir topluluk. Fecr-i Âtî, gerçekten bir edebî akım hüviyetini alamamış, ancakdevrin genç edebiyâtçıları tarafından yapılan bir kaç toplantıdan ibâret kalmıştır.

Servet-i Fünûn Dergisi, 1901 yılında kapatılınca, Servet-i Fünûncuların her biri bir yana dağılmıştır. 1908’de İkinci Meşrûtiyetin îlânından sonra da bunlar bir araya gelemediler. 1901-1908 yılları arasında yetişen bâzı gençler, Celâl Sahir’in başkanlığında Fecr-i Âtî (Gelecekteki Gün Doğuşu) adiyle Servet-i Fünûn Dergisi etrafında toplandılar. Faaliyete geçmeden önce görüşlerini Servet-i Fünûn Dergisi’nde bir beyannâmeyle açıkladılar. Bu bayannâmede:

“Edebiyâtsever ve azimli olduklarını,Avrupa’daki benzerlerinin küçük bir örneğini temsil etmeye çalışacaklarını, Garbın bu husustaki fikirlerini,Şarkın ufuklarına nakletmek arzularını” belirtiyorlardı.

Sanatta ferdiyetçiydiler. (Sanat, şahsî ve muhteremdir.) görüşünde birleşiyorlardı.

Fecr-i Âtî yazarları kendilerinden önceki Servet-i Fünûn sanatçılarını inkâr ederek işe giriştilerse de, toplu olarak düşünüldüğü zaman yeni bir şey getiremediler.Yalnız aralarında bâzıları çeşitli yollardan yürüyerek, edebiyatımızın kazandığı en mühim şahsiyetler arasına girdiler.

Fecr-i Âtî’ye katılan başlıca sanatçılar:Ahmed Hâşim, Fuad Köprülü,Yâkub Kadri,Emin Bülent, RefikHâlid, HamdullahSuphi, Şehâbettin Süleyman,İzzetMelih,Ali Sühâ, TahsinNâhit, Fâzıl Ahmed, Fâik Ali,Celâl Sâhir vs. dir.

Netice olarak; bir sanat görüşü vermeye çalışan Fecr-i Âtî gençlerinin, kurmaya çalıştıkları bu topluluk çabuk dağılmıştır.