Edebiyat-ı Cedide'ye tepki olarak kurulan edebi topluluk (1910-12). 1901'de Servet-i Fünun dergisinin kapatılmasının ardından, bu dergi etrafında bir araya gelen Servet-i Fünun topluluğu da dağıldı. Edebiyat alanındaki bu boşluğu doldurmak amacıyla 1909 yılında bazı genç sanatçılar bir araya gelerek Fecr-i ati topluluğunu oluşturdular. Bu sanatçıların başlıcaları şunlardır: Refik Halit Karay, Ali Canip Yöntem, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Ahmet Haşim, Celâl Sahir Erozan, Fuat Köprülü.

Bu topluluk, yayınladıkları bir bildiriyle sanat anlayışlarını ortaya koydular.

Amaçlarının sanata ve edebiyata hizmet etmek olduğunu açıklayan Fecr-i ati topluluğu, Servet-i Fünun üyelerini yeteri kadar Batı edebiyatı yanlısı olmamakla suçladı. Kendilerine örnek olarak Fransız edebiyatını aldılar. Yurdun sanata ve bilime ihtiyacı olduğunu düşünerek, edebiyatın önemini ve ciddiyetini halka anlatmak gerektiği fikrini savundular. Eserlerinde aşk ve doğa konusunu işlediler. Duygulu ve romantik bir aşkı dile getirdiler. Gerçekten uzak doğa tasvirleri yaptılar. Fransız sembolistlerinden etkilendiler. Şiirlerini aruz vezniyle yazdılar. Dil ve üslüp yönünden Servet-i Fünun üyeleriyle aynı doğrultudaydılar. Fecr-i ati topluluğu da Servet-i Fünun topluluğunun bir devamı olarak görülebilir. Köklü bir yenilik sağlayamadıkları için ve sanat anlayışlarında birlik ve bütünlük olmadığından 1912'de dağılmışlardır.