1980'li yıllarda ışık dalgalarıyla haberleşmenin ortaya çıkmasıyla, Amerika ve diğer ülkeler fiber optik kullanmaya başladılar. Fiber optik kablonun başarılı kullanımı sonucu son on yıl "camın on yılı" olarak adlandırıldı. Daha önceki yılarda kullanılan bakır kablolar, bant genişliği denilen bilgi taşıma kapasitesine sahip olmadığından, birçok ülkede fiber optik kablolarla değiştirildi.

Fiber optik sistemler binlerce telefon görüşmesini, sayısız bilgisayar veri sinyallerini, televizyon programlarını bir ya da iki tane esnek, optik fiber denilen, saç inceliğinde çekilmiş saf cam ipler üzerinde iletebilirler.

Bir fiber optik kablonun bant genişliği, yaklaşık olarak 50 milyon MHz'dir. Fiber optik sistemler oldukça yüksek bant genişliği vermesinin yanı sıra, telefon kablolarından daha hafif, ince kablolara sahiptir. Koruyucu ceketiyle birlikte, tipik optik fiber 0,635 mm çapındadır. Optik fiberler çok saf malzemeden yapıldıklarından iletim kayıpları da çok azdır.

Fiber optik haberleşme sisteminde bilgi, metalik sistemlerdeki gibi elektronların hareketiyle değil, ışık dalgalarıyla (fotonlarla) taşınır.

Fiber optik haberleşme sistemi üç ana bileşene sahiptir: Elektrik sinyallerini ışık sinyallerine çeviren bir verici, sinyalleri iletmek için bir optik fiber ve diğer uçtaki sinyalleri alıp elektrik sinyallerine çeviren bir alıcı. Vericinin en önemli parçası ya yarı iletken bir lâzer diyot ya da ışık yayıcı diyottur.

Fiber optik bir algılayıcıyla bir yanardağın sıcaklığını ölçmek olasıdır. Fiber optik algılayıcılar kullanılarak uçaklarda, rüzgârdaki ya da uçak gövdesindeki zorlamaları pilotlara önceden haber veren bir sistem kurulabilir.

Fiber optik sistem kabloları, telefon kablolarından daha avantajlıdır. Çünkü fiber optik kablolarda dışarıdan birisinin hatta girip bağlantı kurması daha zordur. Bu nedenle fiber optik sistemler oldukça güvenli sistemlerdir.