Dîvân şâiri. 1453 senesinde Edincik’te doğdu. Babası İstanbul’un fethinde bulunmuş Hacı Genek Beydir. Firdevsî-i Rûmî, Firdevsî-i Tavîl ve Uzun Firdevsî diye tanınmıştır. Tahsilini Bursa’da yaptı. Şâir Melîhî’den aruz ve şeyh Abdullah-ı İlâhî’den tasavvuf yolunu öğrendi. Uzun süre Balıkesir’de kaldı. Sonra İstanbul’a gelerek, İkinci Bâyezîd için Süleymânnâme’sini yazdı. Balıkesir’e döndü. İkinci Bâyezîd devrinin sonuna kadar Balıkesir’de yaşadı. Yavuz Sultan Selim zamânında tekrar İstanbul’a geldi. Süleymânnâme’yi yazmaya devâm etti. Ölüm târihi ve yeri kesin olarak bilinmemektedir.

İyi bir yazar olan Firdevsî’nin nesrinin yanında şâirliği pek tutulmamıştır. Manzum ve mensur olarak eserlerinin sayısı, kırka ulaşmakta ve bunlarda her mevzûda bilgi vermeye çalışmaktadır.

Eserleri:

1) Süleymânnâme: Süleymân aleyhisselâmın mûcizelerini ve hayâtını, mensur ve manzum olarak anlatmaktadır. Yer yer daha başka hikâyeler, nasîhatler, târih bilgileri ve menkıbeler işlenerek bir şark ansiklopedisi mâhiyetini almıştır. Eserde Efrasyab diye de bilinen Alp Er Tunga destânının yer alması da dikkati çeker. Nesir kısımlarının dili halk söyleyişine yakın, Dede Korkud Hikâyelerini andırır. Çok uzun olan bu eser 360 cilttir. Ancak elde birkaç cüzü bulunmaktadır.

2) Silâhşörnâme: Almancaya tercüme edilmiştir. 3) Satrançnâme-i Kebir, 4) Dâvetnâme, 5) Münâzara-i Seyf-u Kalem, 6) Hayat ve Memât, 7) Pendnâme-i Eflâtun, 8) Firâsetnâme, 9) Tercüme-i Câme, 10) Şuynâme, 11) Kutbnâme, 12) Hadikatü’l-Hakâyık, 13) Hadîs-i Ahsen, 14) Tecnisât’tır.