(1844 Paris, Fransa - 1924 Saint-Cyrsur Loire, Fransa ) Fransız şair ve yazarı. Öğrenimini Paris'te bir kolejde yaptı. Bir süre yayın evinde yönetici, sonra senatoda kitaplık memuru olarak çalıştı. Le Temps için yazdığı edebiyat eleştirileriyle büyük ün yaptı. Fransız Akademisi üyeliğine seçildi. 1921 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı.

Şiirlerini Poêms Dorês adını taşıyan ilk kitabında topladı. Yapıtlarında çağının birçok yazarlarının tersine, karamsarlık havasından uzak kaldı. Akılcı ve toplumcu bir çizgi izledi. Sanatının ağırlık noktasını psikolojik ayrıntılar ve insandan kaynaklanan hiçbir şeyi yadırgamamak oluşturdu. Toplum olaylarıyla yakından ilgilendi. Düşünce özgürlüğünü savundu, ön yargıya karşı çıktı. Monarşiye karşı cumhuriyetin yanında yer aldı. Demokratik sosyalizmi benimsedi. Dine ve ülkücülüğe karşı olan kuşkucu tutumu, yaşlandıkça topluma ve bireye karşı bir karamsarlığa dönüştü. İnsanın, ancak kültürel bir evrimle iyiye doğru değişebileceği görüşünü savundu. "Penguenler Adası" adlı romanında insanoğlunu tümüyle yıkıcı bir varlık olarak sergiledi. "Meleklerin Ayaklanması" adlı yapıtında tanrısal düzen görüşüne şiddetle saldırdı. Her türlü bağnazlığa karşı olan yanını en belirgin biçimde "Tanrılar Susamışlardı" adlı yapıtında ortaya koydu. "Jan Dark'ın Yaşamı" kitabında da, tarihi kişileri gerçek yüzleriyle ortaya koyarak anlattı. "Prof. Bonnard'ın Suçu, Küçük Pierre, Yaşamın Toz Pembe Çağı" adlı yapıtlarındaysa kendisiyle ve çevresiyle uyum içerisindeki insanları işledi. "La Genie Lâtin" adlı denemesindeki anlatımıyla Fransız edebiyatının klâsik yazarları arasında yer aldı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiirleri; Les Poemes Dorês (1873), Idylles et Lêgendes (1876), Les Noces Corinthienns (1876); roman ve öyküleri; Jocaste ve Zayıf Kedi (1879), Prof. Bonnard'ın Suçu (1881), Les Dêsirs de Jean Servien (1889), Thais (1890), L'etui de Nacre (1892), Judaa Valisi (1892), Kraliçe Pêdauque Lokantası (1894), Kırmızı Zambak (1894), Sainte-Claire Havuzu (1895), L'orme du Mail (1896), Le Mannequin D'osier (1897), L'anneau D'amethyste (1899), Monsieur Bergeret â Paris (1901), Pierre Nozier (1899), Crainquebille Olayı (1901), Histoire Comique (1903), Beyaz Kayalar Üstünde (1905), Penguenler Adası (1908), Mavi Sakalın Yedi Karısı (1909), Tanrılar Susamışlardı (1912), Meleklerin Ayaklanması (1914); tarihi yapıtları; Jan Dark'ın Yaşamı (1908); otobiyografik yapıtları; Arkadaşımın Kitabı (1885), Küçük Pierre (1918), Yaşamın Tozpembe Çağı; denemeleri; A.de Vigny (1868), La Vie littêraire (1888), La Gênie Lâtin (1913), Derniêres Pages Inêdites d'A.F. (1925); oyunları; Au Petit Bonheur (1894), Crainquebille (1902).