(1911 Zürih, İsviçre - 1991 Zürih, İsviçre) İsviçreli yazar ve oyun yazarı. Alman filolojisi öğrenimi gördü ve gazeteci olarak çalıştı. Mimari eğitimi alarak baba mesleği olan mimarlığa başladı. Büyük babası ressam olan Frisch, resim çalışmaları da yaptı. Yapıtlarının tümünü çok iyi bildiği Almanca ile yazdı.

Dar çevrelerde kapalı kalmama tutkusu, sürekli geziler yapmasına neden oldu. Avrupa ülkelerine, Meksika'ya ve Doğu ülkelerine çeşitli geziler yaptı. Rockefeller bursuyla 4 yıl Roma'da yaşadı, sonra yine İsviçre'ye döndü.

1986'da Nevstadt Uluslar Arası Edebiyat Ödülü'nü aldı. Almanya, İsviçre ve İsrail'de çeşitli edebiyat ödülleri kazandı.

Yapıtlarının içinde "Günce" büyük önem taşır. Savaş sonrası Avrupasına ilişkin izlenimlerini tarafsız bir gözlemci kişiliğiyle bu güncede yansıttı.

Yapıtlarında çağın genel toplumsal bunalımları ve bu bunalımlarla karşılaşan insanoğlunun bir anlamda boşlukta dolaşmasını işledi. Ona göre insan, yaşadığı dünyanın bölünmüşlüğünün bilincine varabildikten sonra kendine sağlıklı bir yön verebilir.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Romanları; Die Schwiergikeiten oder J'adore ce qui me brüle (1943), Ceza Evi Günleri (1954), Çarpık Sevda (1957), Adım Gantenbein Olsun (1964); öyküleri; Bin oder die Reise mach Peking (1945), Wilhelm Tel für die Schule (1971); oyunları; Yine Şarkı Söylüyorlar (1946), Santa Cruz (1947), Çin Seddi (1947-1955), Savaş Bittiğinde (1949), Kont Öderland (1951), Don Juan ya da Geometri Sevgisi (1953), Biedermann ve Kundakçılar (1958), Philipp Hotz'un Büyük Öfkesi (1958), Andorra (1961), Trptychon (1979); denemeleri; Brecht Üzerine Anılar (1966), Öffentlichkeit als Partner (1967).