Hindularca kutsal kabul edilen Hindistan’da bir nehir. Dünyânın en büyük nehirlerinden biri olan Ganj Nehrinin uzunluğu 2700 kilometredir. Himalaya Dağlarının güney yamaçlarından doğar, Hint Okyanusunda Bengal Körfezine dökülür. 975.900 km2lik havzaya sâhiptir.

Alakonda ve Bhagirati adında iki küçük suyla orta Himalayaların eteklerinden doğan nehir, önce güneye iner. Bu iki su, Uttar Pradeş’te birleşir. Daha sonra Sivalik Dağlarını geçen ve Hardvar Ovasını sulayan Ganj, Allahâbâd yakınlarında soldan Yamuna Irmağını, daha sonra Gagra, Sone, Gandek ve Kosi ırmaklarını alır. Bengal Körfezine 350 km kala, Bengladeş’ten gelen Brahmaputra ile birleşir. Bengal Körfezine dökülür. Körfez devamlı alüvyonla dolmasına karşılık, bir taraftan da yarılmaktadır.

Ganj, Hindistan için hem bereket kaynağı, hem de tabiî felâketlerin sebebidir. Himalayalarda karların erimesiyle başlayan nehrin taşması, muson yağmurlarıyla artar. Bengal Körfezine döküldüğü yaklaşık 80.000 km2lik deltası kısmen pirinç tarımı yapılmasına rağmen sayısız bataklıklarla doludur. Bu bataklıklar ülkede sık görülen sıtma ve kolera gibi salgın hastalıkların kaynağıdır. Buna rağmen, gerek deltasında, gerekse suladığı diğer ovalarda yapılan tarım, Hindistan’ın can damarı sayılır. Bu bakımdan Nil, Mısır için ne ise, Ganj da Hindistan için odur. Yine bu sebeplerden önemli yerleşim merkezleri, bu nehrin kıyısına kurulmuştur. Kalkütâ, Allahâbâd, Hanpur, Patna ve Benares bunlardandır. Özellikle Benares, Hindûlar için önemli bir ziyâret yeridir.

Hinduizmde, Ganj’ın sularında hârikûlade temizleyici bir kudretin varlığına inanılır. Bu sebeple Hintliler ölülerini bu nehre atarlardı. Ancak daha sonra yasaklandığından ölüleri yakıp, külünü bu nehre atmaya başladılar.