1. Eskisi olmayanın yenisi hiç olmaz: Manevî ve kültürel açıdan her insanın bir geçmişi vardır. Ailesini, mahallesini ve ülkesini isimlendiren bir kimliği vardır. Bu kişilik, insanın bugün, yarın ve daha ötesi için şarttır. Bu olmadığı takdirde, karnını doyuranın ve besleyenin kölesi olmaya mahkûmdur. Geçmişinden kopan bir kişinin maddî doyumlar dışında kendisi ve ülkesi için yapabileceği hiçbir şey yoktur. Geleceği yakalamak, geçmişi bilmekle mümkündür.

2. Eskiye itibar olsaydı, bit pazarına nur yağardı: Maddenin yenilenip değişmesi, yeniden üretilmesi gerekir. Bu tüm nesneler için geçerlidir. Ancak, manevî değerlerin, düşüncelerin ve deneyimlerin her geçen gün değerleri artar. Daha etkin ve güçlü olurlar. Düşünceler bilimleri, duygular sanatları oluşturur. Her ikisi bütün insanlara mal olduğunda ise medeniyetler doğar. Yani madde, kullandıkça eskir, değer kaybeder, manevî değer ve deneyimler gün geçtikçe değer kazanır, güçlenir. Çevremizdeki nesnel tarihî yapılar bile bir madde olarak değil, ait oldukları medeniyetten getirdikleri mâna ile değerlidir. Maddî olan zamanla yıpranır, değer yitirir. Manevî olan şeyler ise zaman geçtikse güçlenir, köklenir. Ancak eşyanın eskisine rağbet olmaz.

3. Geçmişe mazi derler: Geçmiş ne kadar önemli de olsa çaba ve gayretimiz bugün içindir. Bugüne hizmet etmeyen geçmiş, artık mazidir. Geçmiş, bugüne destek ve nefes vermelidir. Yarınlar için deneyim, gözlem ve öngörü olmalıdır. Bu birikimi kullanarak daha başarılı oluruz. Bugünkü görev ve sorumluluğumuzu yerine getirmezsek, geçmişimizle övünmemizin bir anlamı olmaz.