(1839 New Haven, ABD - 1903 New Haven, ABD) Amerikalı fizikçi. Termodinamik denge kavramını, enerji ve entropi açısından formüle etmiştir. 1854 yılında Yale Kolejine girdi. Burada Lâtince ve Matematik dallarındaki başarısıyla dikkati çekti. Yale'de mühendislik alanında çalışmalarına devam ederek, dişlilerin tasarımında geometrik yöntemler üzerine bir tez hazırladı. 1863 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde verilen ilk mühendislik doktorası unvanını aldı.

Yale'de Lâtince ve Doğa Felsefesi alanlarında okutman olarak görev yaptı. 1866'dan 1869'a kadar Paris, Berlin ve Heidelberg'de bulundu. Bu dönem içinde Kirchhoff ve Helmholtz'un araştırmalarından etkilendi. 1968'da Yale'e dönen Gibbs, 1871 yılında matematiksel fizik profesörü olarak atandı.

Bu dönemde sıvıların termodinamiğinde geometrik yöntemler ve nesnelerin termodinamik özelliklerinin yüzeyler yardımıyla anlaşılması gibi konulardaki araştırmalarını yayınladı. Bu çalışmaları Maxwell'in ilgisini çekti ve konuyla ilgili modellerin geliştirilmesine yardımcı oldu.

Matematik alanında da çalışmalar yapan Gibbs, vektör analizi konusunda da çok önemli araştırmalar yapmıştır. Geliştirdiği vektör yöntemlerinin bir uygulaması olarak 1880'de Swift kuyruklu yıldızının yörüngesini çok hassas olarak hesaplamıştır. Bu alandaki öncü çalışmaları bugün vektör analizi konusunda rutin olarak kullanılmaktadır.

1882 ile 1889 arasında ışığın elektromanyetik kuramı üzerinde çalıştı. İstatistiksel mekanik alanındaki önemli çalışmaları kuvantum kuramı ve Maxwell'in elektromanyetik kuramı için uygun matematiksel çerçeveyi hazırladı. Bu alanda "İstatistiksel Fizikte Temel Prensipler" isimli kitabında termodinamik yasalarıyla moleküler hareketlerin istatistiksel kuramı arasındaki ilişkiyi temellendirdi. Kimyasal denge ve maddenin değişik fazları arasındaki denge durumlarıyla ilgili birçok çalışma yaptı.

J. W. Gibbs doğanın temel yasalarını anlaşılmasına yaptığı katkılarıyla öne çıkmış bir bilim adamıdır.