Doğu Karadeniz Bölgesi'nde yer alan bir ilimiz. Yüz ölçümü 6934 km2, nüfusu 523 819 (2000), il plâka kodu 28'dir. İlçeleri: Merkez, Aluçra, Bulancak, Çamoluk, Çanakçı, Dereli, Doğankent, Espiye, Eynesil, Görele, Güce, Keşap, Piraziz, Şebinkarahisar, Tirebolu ve Yağlıder'dir.

Giresun'un kıyı şeridi son derece dar ve alçak düzlüklerden oluşur. Bu düzlüklerin hemen ardından kıyıya paralel olarak uzanan Giresun Dağları vardır. Giresun Dağları, Karadeniz'e dökülen ırmaklarla yarılmıştır. Ordu ilinin sınırında bulunan Karagöl Dağı ilin en yüksek dağıdır.

Karadeniz'e dökülen en önemli akarsuları, Aksu, Yağlıdere, Harşit Çayı ve Pazarsuyu'dur. Giresun'un kuzey kesimlerinde Karadeniz, iç kesimlerinde de kara iklimi egemendir. Bitki örtüsü iklim koşullarına göre değişiklik gösterir. Kıyı ovalarında bulunan yamaçlar fındık bahçeleriyle doludur. Dağlık alanlarda, meşe, kayın, kestane, kızılağaç, gürgen, köknar ve lâdin ağaçları vardır.

Giresun nüfusunun yarıdan çoğu kırsal alanlarda yaşar. Ekonomi tarıma dayalıdır. En önemli geçim kaynağı fındıktır. Türkiye fındık üretiminin önemli bir bölümünü bu il sağlar. Halkın önemli bir bölümü fındık üretimi ve dış satımıyla uğraşır. Yetiştirilen öteki ürünler arasında, mısır, buğday, arpa ve patates, lâhana, baklagiller, çay, elma, armut, kiraz, ceviz, üzüm ve incir yer alır. Giresun'da hayvancılık önemini giderek kaybetmektedir. Bunun temel nedeni yaylacılık denilen uygulamanın, yani yazın hayvanların otlaklara çıkarılmasının gün geçtikçe azalmasıdır. Giresunluların yaşamında yaylaların çok büyük önemi vardır. Halk yaz mevsimini bu yaylalarda geçirir. Kıyı kesimlerde balıkçılık, iç kesimlerde de arıcılık yapılır.

İlde sanayi pek gelişmemiştir. Başlıca sanayi kolları; kurşun kalem, kâğıt ve orman ürünleri, tuğla, kiremit, un, balık unu ve yağı, süt ürünleri, fındık ve çay işletmeciliğidir.