on yedinci yüzyıl tezkirecisi ve divan şâiri. Edirne’de doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir. Asıl adı Ali’dir. Tahsilini Edirne’de tamamladı.

Çeşitli yerlerde kâdılık yaptı. Selânik Seyâhatnâmesi isimli eserinden, Selânik’te de kâdılık yaptığı anlaşılmaktadır. Devrindeki şâirlerden Vâhid, Tâlib ve Neşâtî ile yakın ilişkisi vardı. Sofyalı Fethi’yi yetiştirdi. Şeyhülislâm Bahâî Efendi ile dostlukları vardı. Ömrü yokluk içinde geçti. Hicve düşkünlüğü ile dikkati çekti. Çağdaşları arasında ikinci derecede şâirdir. Güzel bir üslûbu olmasına rağmen Fârisî bildiği için şiirlerinde İran şâirlerinin tesiri görülür. Gazel ve rubâîlerinde muvaffak olmuş, fakat kasîdelerinde o kadar başarılı olamamıştır. 1677 senesinde vefât etmiştir.

Eserleri:

Dîvân, Gamnâme (manzum bir şikâyetnâme), Şâh ü Derviş (tercüme bir mesnevî), Zellenâme (hezel türünde bir eser). Güftî’nin asıl şöhretini sağlayan eseri, Teşrîfatü’ş-Şuarâ adlı manzum tezkiresidir.