Kısa süre önce bir dostumla karşılıklı bağlılık ve birlik fikrini konuşuyordum ve bu fikir onu oldukça hayal kırıklığına uğrattı. Başlangıçta bunun sebebini anlayamamıştım, sonra biraz daha konuştuğumuzda, bunun nedeninin eğer hepimiz bilirsek kendisinin özel olmadığı hissine kapılması olduğunu anladım.
Birlik fikri hepimizin içindeki eşsizliği engellemez. Gerçekte eşsizlik fikrine dayanır. Bu her şeyden akan ortak bir unsur olduğu anlamına gelir. Bizler hepimizden akan ortak bir akım ile tıpkı ufak enerji toplarına benzeriz. Eğer birimiz ya da hepimiz kendimiz için akıma tutunmaya çalışırsak, büyük bir parlak ışık olmak yerine sayısız ufak ışıklar oluruz. Tıpkı Noel ağacı ışıkları olduğunuzu hayal edin. Eğer birçok ayrı ışık koyarsanız iyi görünür fakat koordine edilmemişlerdir. Bunun gibi bir yapıyla sokaktaki en iyi ışıklandırma ödülünü kazanamazsınız! Noel dekorasyonlarının harika olması için birçok ışığı birlikte asmanız gerekir, böylece birleşik bir ışık yayarlar. Sonra her bir ışık kendinden çok daha bü yük bir şeyin parçası olur. Sonuç, kısımların toplamından çol daha büyüktür.
İnsan olmak da çoğunlukla buna benzer. Biz bireysel ola rak parlamaya çalışabiliriz ve iyi görünebiliriz fakat, başkaları na katıldığımızda olduğu kadar hiçbir zaman büyük olmayız.
Gururumuz bazen bizi bu olasılığa karşı köreltir. Eğer biz başka herhangi birinden daha iyi ya da daha kötü olduğumuzu düşünürsek, kendimizi çöküşe hazırlarız. Benliğin önemsenmesi, tam önümüzde duran derslere karşı gözümüzü kapatabilir ve öğrenmemizi, büyümemizi ve ileriye gitmemizi engelleyebilir. Benliğin önemsenmesi duygusu, kendine acımaya dönüştüğünde aynı zamanda büyük bir mutsuzluğun kaynağı da olabilir. Tuhaf mı geliyor? Öyleyse şöyle düşünün: Eğer siz kendinize acıyorsanız, başkalarının sizin için üzülmesi gerektiğine inanırsınız ve dünyanın önünüze koyduğu şeyler için fazlasıyla iyi olduğunuzu düşünürsünüz. Diğer bir deyişle, benim için üzülün çünkü tüm bu diğer insanlar aileleri tarafından desteklenirken ben üniversitede okumak için çalışmalıyım. Buradaki temel mesaj şudur, "Ben bunun için fazlasıyla iyiyim, daha iyisini hak ediyorum".
Dünya "öyledir", anımsıyor musunuz? Bir şey iyi ya da kötü değildir, biz bunu böyle kılıncaya dek. Kendine acıma yaşam oyununu oynamayı reddetme ve kuralların size uyması için eğilmesi gerektiğini söylemenin bir yoludur. Oysa, sistem bu şekilde işlemez. Şimdi tam olarak önünüzde duran şey, şimdi tam olarak önünüzdedir ve ileri hareket etmenin tek yolu eyleme geçmektir. Unutmayın, şimdi meydana gelen olayların önemini bunlar geçmiş olmadan bilmemiz mümkün değildir. Yapabileceğimiz tek şey, % 100 burada ve şimdide olmamız ve bununla yaşamamızdır.
Gururumuz ve benliğimizi önemseme duygusu bu gerçekliğe ve tam önümüzde duran fırsatlara gözlerimizi kapatmamıza neden olabilir.

Pekâlâ, ruhtan daha iyi bildiğinizi düşünmeyin. Dünya bir gizemdir, unutmayın. Sizin önünüze konan tam şimdi sizin için doğru olacaktır, fakat siz eğer gurur yüklüyseniz bunu tamamen kaybedebilirsiniz.