İslâm ülkelerinde, ev, konak ve saraylarda genellikle iç avluya bakacak bir şekilde plânlanan, kadınların yabancı erkeklerle karşılaşmadan günlük hayatlarını sürdürdükleri bölüm. Burada yaşayan kadınlara da harem deniyor olması, İslâmiyet'in bu bölümlere, özellikle buradaki kadınlarla belirli bir kan bağı dışında kalan erkeklerin girişini yasaklamasından kaynaklanır.

Osmanlı devlet yapısında harem-i hümâyün sözcüğü, hem haremi hem de "enderun"u içine alır. Enderun, padişah, saray ve devlet hizmetinde bulunacak erkeklerin, haremse kadınların yetiştirilmesi için oluşturulmuş bir tür eğitim kurumudur. Bu bakımdan hareme yüksek dereceli kadınlar akademisi de denilebilir. Burada en alt kademe olan cariyelikten ustalığa kadar bir terfi sistemi bulunur.