âlim, mutasavvıf. 1850 senesinde İstanbul’da doğdu. Asıl adı MehmedKemâleddîn’dir. Babası Halepli Şeyh Abdurrahmân Harîrî’dir.İlk tahsilini babasında yaptı ve onun yol göstermesiyle Rifâî ve Halvetî tarikatlarına girdi. Babasının ölümünden sonra, Şanlı MehmedEnîsEfendiden Halvetî yolunu tamamladı ve icâzet (diploma)aldı. Abdullatîf-i Buhârî’den fıkıh ve hadis öğrendi. Kâdirî yolunda icâzet aldı. Seyyid Muhammed Nûr’a talebe olarak Melâmîlik yoluna girdi. 1873’te Üsküp’ten Muhammed’ Nûr’u ziyâretten dönerken,Selânik’te Ali isimli bir zâttanSinâniyye, Ramazaniyye yollarında icâzet aldı.

Çok genç yaşta 1881 yılında vefât etmesine rağmen otuz yedi eseri vardır.

Eserleri:

Tıbyân-ül-Vesâil:En mühim eseri. Yüz elli kadar tarikat ve tarikat kurucularının hayâtını anlatır. Henüz neşredilmemiş olup, Süleymâniye Kütüphânesi İbrâhim Efendi kısmı 430 numarada yazması mevcuttur. Fütuhât-ı İlâhiyye Şerh-i Vâridât-ı İlâhiyye li’ş ŞeyhBedreddînSimâvî, Mir’ât-ı Hakîkat,Şerh-i Gazel-i Sezâî, Fecrü’l-Esmâ ve Subhi’l Müsemmâ, Sırru’lEsrâr ve Nûrü’l-Envâr, Hadîkat-ül Hakîkat, Tahkîkâtü’t-Tarîk,Niyâzî-i Mısrî hazretlerinin üç adet gazellerinin şerhi, Kemâlnâme-i âl-i Abâ.