Türk edebiyatının kökü çok eskilere dayanmaktadır. Türkler İslâmiyet'i benimsemeden önce, şiirlerindeki dizelerde hecelerin sayısal eşitliğine dayanan hece ölçüsü kullanıyorlardı. Halk edebiyatı ürünü olarak pek çok ozan (âşık), İslâmiyet'in benimsenmesinden sonra da hece ölçüsüyle şiirler yazdı. Günümüzde de halk ozanları aynı geleneği sürdürmektedir.

İslâmiyetten sonra, Arap ve İran edebiyatının etkisine giren aydın edebiyatçılar, divan edebiyatı denilen bir akım başlattılar. Bu akımın şairleri aruz ölçüsüyle şiirler yazdılar. Fakat ülkemizde 1908 yılında başlayan ulusal edebiyat akımının etkisiyle, ulusal kaynaklara yönelme eğilimi baladı. Bu yönelmenin etkisiyle şairlerimizin bir kısmı yeniden hece ölçüsüne döndü. İlerleyen yıllarda hece ölçüsü de büyük ölçüde terk edilerek serbest ölçü benimsendi.

Hece ölçüsüyle şiir yazmaya yönelen aydın şairlerimizin başında Enis Behiç Koryürek, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziya Ortaç, Faruk Nafiz Çamlıbel ve Halit Fahri Ozansoy gelmektedir. Bunlara, harekete öncülük ettiklerinden dolayı "hececiler", "beş hececiler" ya da "hecenin beş şairi" adı verildi.

İLGİLİ KONULAR

Enis Behiç Koryürek, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziya Ortaç, Faruk Nafiz, Çamlıbel, Halit Fahri Ozansoy, Hece Ölçüsü, Hece