(1770 Stuttgart, Almanya - 1831 Berlin, Almanya) Alman idealist filozof. Çağdaş felsefenin son büyük sistem kurucularındandır. Babası bir devlet memuruydu. Stuttgart'daki okul yıllarında özellikle Sofokles'in oyunlarından, Antigone'den etkilendi. 1778'de Hegel Tübingen Üniversitesinde Protestan tanrıbilim vakfına öğrenci olarak kabul edildi ve burada Schelling ve Hölderlinle arkadaşlık ilişkileri geliştirdi. Birlikte Rousseau'yu incelediler. Ama okuldaki durumuna bakıldığında Hegel hiç de olağanüstü bir yetenek izlenimini vermiyordu. Hegel'in düşünsel gelişimi, çağdaşı Schelling'in tersine, erken bir parlaklık göstermiyordu. Bu dönemde Hegel dikkatini felsefe ve tanrıbilim arasındaki ilişkiye çevirmeye başladı. Üniversiteden ayrıldıktan sonra Hegel yaşamını bir aile öğretmeni olarak sürdürdü. Bu yıllar Hegel'in felsefi gelişiminde önemli bir dönem oluşturdu. 1801'de Hegel Jena Üniversitesinde çalışmaya başladı ve Fichte ve Schelling'in felsefi Dizgelerinin Ayrımı adlı çalışmasını yayımladı. Bu çalışma onun bir Schelling izleyicisi olduğu izlenimini yarattı. Bu izlenim Eleştirel Felsefe dergisinin (1802-1803) yayımlanışında Schelling ile iş birliği tarafından güçlendirildi. Ama Hegel'in içinde bulunduğumuz yüzyıldan önce yayımlanmamış olan Jena dersleri onun daha o sıralar kendine özgü bağımsız bir konumu geliştirmekte olduğunu gösterir.

Schelling'den uzaklaşması ilk büyük çalışmasında, 1807'de çıkan Tinin Görüngü bilimi'nde açıkça günışığına çıktı.

Üniversite yaşamını sona erdiren Jena savaşından sonra Hegel kendini aşağı yukarı tam bir yoksunluk içinde buldu ve 1807'den 1808'e dek Bamberg'de bir gazetenin yayımcılığını üstlendi. Daha sonra Nürnberg'de Gymnasium'un müdürlüğüne atanarak 1816'ya dek bu görevde kaldı. Nürnberg'de geçirdiği yıllarda başlıca çalışmalarından biri olan Mantık Bilimi'ni yazdı. Bu çalışmanın ikinci ve son bölümünün yayınlandığı yıl Hegel bir felsefe kürsüsü kabul etmesi için Erlangen, Heidelberg ve Berlin olmak üzere üç ayrı yerden çağrı aldı ve Heidelberg'den gelen çağrıyı kabul etti. Genel öğrenci kitlesi üzerindeki etkisinin çok büyük olmuş olduğu söylenemez, ama bir felsefeci olarak ünü giderek artıyordu. Bu durum 1817'de Ana Çizgilerde Felsefi Bilimler Ansiklopedisi'nin yayımlanışıyla pekişti. Hegel estetik üzerine derslerini de ilkin Heidelberg'de verdi.

1818'de Hegel Berlin'den gelen yeni bir çağrıyı kabul etti. 14 Kasım 1831'de koleradan ölümüne dek üniversitede felsefe kürsüsünde kaldı. Bu dönem sırasında yalnızca Berlin'in değil, bir bütün olarak Almanya'nın felsefe dünyasında karşı rakipsiz bir konuma erişti.

Berlin'de felsefe kürsüsündeki görevi süresince Hegel'in yayımladığı çalışmalar göreli olarak azaldı. Tüze Felsefesinin Anaçizgileri 1821'de çıktı ve Ansiklopedi'nin yeni düzenlemeleri 1827 ve 1830'da yayımlandı. Ölümüne doğru Hegel, Tinin Görüngübilimi'ni yeniden gözden geçirdi.