1. Az tamah, çok ziyan getirir: Özenti ve isteklerimizi denetlemeliyiz. Özenmenin çoğu da, azı da büyük zararlara yol açabilir. Bizim merak ve isteğimizi fark edenler, bunu bize karşı kullanır ve bizi amaçlarına alet ederler. Arzu ve merakımızı, aklımızla dizginlemek", kanaat ile susturmalıyız.

2. Dağdan gelen, bağdakini kovar: İşe yeni başlayan bazı insanlar, yanındaki dostlarının yardımı ile belirli bir aşamaya gelir, işlerini yürütecek düzeye ulaşınca da onları rakip görürler. Arkadaşlık sadece ihtiyaca dayanıyorsa ve samimiyetten uzaksa ihtiyacın bitmesiyle ilişkiler de biter. Yardım edeni, kendi sağladığı imkânlarla mağlup etmeye kalkanlar da olabilir. Hangi durumda olursak olalım haddimizi bilmeliyiz. Yardım eden insanların mallarına ve işlerine göz dikmemeliyiz. Dostlukları ihtiyaçlara göre kurmamalı, muhtaçlık bitince onları rakip veya düşman olarak görmeye kalkmamalıyız.

3. Doğmadık çocuğa don dikilmez: Bazan hakkında yeterli bilgi sahibi olmadığımız konularda, pek fazla düşünmeden aceleci davranırız. İçinde bulunduğumuz günün gerek ve sorumluluğunu yerine getirmeden yarınlarda olmasını tahmin ettiğimiz şeyler için harekete geçer, emek ve para harcarız. Bu tür davranış ve atılımlar yersizdir. Bir ihtiyaç veya durum ortaya çıkmadan, karar verilmeli, ayrıntıya inilmemelidir.