Diğer hücresel işlemlerde kullanılmak üzere, karmaşık yapılı organik moleküllerin yıkılarak enerji elde edildiği tepkimeler. Hücre solunumu genellikle oksijen varlığında gerçekleştirilir. Buna aerobik solunum denir. Fakat bazı durumlarda hücre yeterince oksijen bulamaz. Böylece molekül yıkımı oksijensiz olarak devam eder. Buna anaerobik solunum denir.

İnsanlarda ve yüksek organizasyonlu canlılarda aerobik solunumla birlikte anaerobik solunum da gözlenir. Özellikle aktivitenin arttığı anlarda ya da havasız kalındığında, dokulara yeterince oksijen gitmez. Bu durumda glikozun yıkımı oksijensiz olarak gerçekleşir. Fakat tam yıkım yapılamadığı için hem yeterince enerji elde edilemez hem de kasta son ürün olarak lâktik asit birikir. Bu da yorgunluğa neden olur.

Anaerobik solunum, bazı bakteri ve mayalarda da gözlenir. Oksijenin olmadığı ortamda bu canlılar şeker moleküllerini parçalayarak enerji elde ederler. Bu canlılarda son ürün alkoldür. Bu olaya fermantasyon (mayalanma) denir.

Doğada, oksijenin olmadığı yerlerde anaerobik solunum yapabilen başka bakteriler de vardır. Bataklık çamuru içinde, kirli göllerin altında yaşayan canlılar örnek olarak gösterilebilir. Örneğin, çöplerde yaşayan bir bakteri türü son ürün olarak metan üretir. Metan oldukça patlayıcı bir gazdır. Bazı zamanlarda büyük şehir çöplüklerinin yanması ya da patlaması da bu nedenledir.